Γεια σας,
Με λένε Πάνο και είμαι 45. Δεν θα μπορούσε εύκολα κάποιος να πιστέψει ότι έχω ΔΕΠΥ (και ιδίως εγώ) αφού ήταν καλά κρυμμένη τόσα χρόνια. Άριστος μαθητής στο σχολείο, εύκολα τελείωσα το πανεπιστήμιο με λίγο διάβασμα μαζί με δουλειά και εργασία σε θέση που απαιτεί πολύ συγκέντρωση. Ακόμα και οι μεταπτυχιακές σπουδές έγιναν γρήγορα παρόλο τις πολλές ώρες δουλειάς.
Όμως τα τελευταία χρόνια άρχισα να δυσκολεύομαι με το θέμα συγκέντρωσης πάρα πολύ. Ενδεικτικά, ο μισθός (συνδεμένος με την παραγωγικότητα) μειώθηκε, έδωσα κάτι εξετάσεις και οριακά πέρασα ενώ είχα καλό επίπεδο και γενικά η ζωή άρχισε να μου φαίνεται όλο και πιο δύσκολη. Συνειδητοποίησα ότι όλη μου τη ζωή πάλευα με τη θέληση στο τέρμα να είμαι συγκεντρωμένος και πλέον έχω κουραστεί πάρα πολύ.
Το περασμένο καλοκαίρι πήγα σε ψυχίατρο που ειδικεύεται στην ΔΕΠΥ και διέγνωσε ότι έχω ΔΕΠΥ αντιρροπισμένη με αίσθημα ευθύνης και υπερεστίαση. Μου είπε ότι θα μπορούσα να πάρω concerta, κάτι που δεν έκανα ακόμη (η τελευταία λύση). Μέχρι στιγμής έχω δοκιμάσει αντικαταθλιπτικά, wellboutrin, modafinil, strattera, catapressan καθώς και συμπληρώματα ενώ το πρωί θα ξεκινήσω selegiline μαζί με ω3.
Kαλησπέρα και καλώς ήρθες στο φόρουμ.Είναι πράγματι πολύ δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις όταν το ανακαλύπτεις σε μεγάλη ηλικία.Εγώ το έμαθα στα 20 μου και τώρα είμαι 39 και όλα αυτά τα χρόνια παλεύω με το "θεριό" χωρίς φάρμακα.
Χρήστο μόνο μπράβο μπορώ να σου πω που το παλεύεις χωρίς φάρμακα. Για μένα, επέλεξα επί του παρόντος την βοήθεια των φαρμάκων γιατί φοβάμε για απόλυση.
Πάνο σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Εύχομαι και για σένα ότι καλύτερο.Καλά και εγώ στην δουλειά κάνω αρκετά λάθη αλλά τα τελευταία χρόνια το έχω συμμαζέψει αρκετά.
Παρόλα αυτά δεν θα έλεγα ότι είμαι ικανοποιημένος από την ζωή μου.Εχω γράψει για εμένα εδώ
http://www.adhdforum.gr/index.php?topic=405.0
Αν έχεις τον χρόνο και την θέληση να διαβάσεις το κείμενο,θα ήθελα να μου πεις και εσύ την γνώμη σου
Ευχαριστώ πολύ,Χρήστος
Χρήστο διάβασα αυτά που έγραψες για σένα ! Στο θέμα της υπερκινητικότητας που έχεις στην καρέκλα σου, έχω και εγώ λίγο πρόβλημα και κάποιες φορές με βοηθάει να παίζω ένα μπεγλέρι. Στο θέμα των κοινωνικών συναναστροφών νομίζω ότι καλά έκανες και πήγες σε ψυχολόγο. Για να γνωρίσεις γυναίκες, αφού απότι κατάλαβα είσαι ντροπαλός, ίσως θα μπορούσες να πας σε κάποια σχολή χορού αν έχει κοντά σου. Εγώ είχα άνεση με τις γυναίκες (τώρα είμαι παντρεμένος) και ο ψυχίατρος μου το αιτιολόγησε ότι ο ΔΕΠΥ εγκέφαλος ψάχνει τις συγκινήσεις. Παρόλα αυτά θα συμφωνούσα με τον kalod που σου είπε να διαβάσεις βιβλία. Επίσης ξέρω ότι υπάρχει και φόρουμ που δίνουν συμβουλές και διοργανώνουν εξόδους που κάνουν γνωριμίες με άγνωστες γυναίκες πχ σε κλαμπ (σεμινάρια που τα πληρώνεις όμως). Προφανώς για να υπάρχουν τέτοια φόρουμ και βιβλία για την επικοινωνία, θα υπάρχουν αρκετοι που έχουν πρόβλημα κοινωνικών συναναστροφών.