Καινούργια κι εγώ...

[Sofia2011]

Γεια σας. Είμαι ανακουφισμένη που βρήκα αυτό το φόρουμ. Πιστεύω, χωρίς να έχω απευθυνθεί σε ειδικό, ότι συγκεντρώνω αρκετά απ τα στοιχεία της ΔΕΠΥ. Από μικρή που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα μεγάλο πρόβλημα αυτοσυγκέντρωσης στα μαθήματα του σχολείου ή τα εξωσχολικά. Οι γονείς μου δεν αφιέρωναν χρόνο στη μελέτη των μαθημάτων μου κι έτσι μόνη μου προσπαθούσα να μελετήσω αλλά μάταια...Με δυσκολία διάβαζα κ κατάφερα να περάσω στο πανεπιστήμιο. Στις εργασίες όμως τα πήγαινα μια χαρά. Ηταν άριστες αλλά τελευταία στιγμή τις ετοίμαζα λόγω αναβλητικότητας κ έλλειψης αυτοσυγκέντρωσης. Επίσης ήμουν πολύ καλή στα μαθήματα που ήθελαν κρίση κ όχι αποστήθιση.Το πρόβλημα χειροτέρεψε στο πανεπιστήμιο ώσπου σήμερα παραμένω τελειόφοιτος φοιτήτρια κ αδυνατώ να συγκεντρωθώ κ να διαβάσω κάτι απλό για να ξεμπερδεύω.

Οσο περνάει ο καιρός έχω κ πιο ασθενή μνήμη.Ειμαι 32χρ, το αντικείμενο της δουλειάς μου δεν απαιτει συγκέντρωση κ αναρωτιέμαι μήπως επειδή έχω "αφήσει" το μυαλό μου εδώ κ καιρό κ έχει ατροφήσει-εχει μεινει "ανενεργό", μήπως γι αυτό έχω τετοια συμπτώματα αφηρημάδας κ ελλειψης αυτοσυγκέντρωσης.Εχω καλή μνήμη σε διάφορα θέματα κ σε άλλα ασθενή. Μηπως ειναι επιλεκτική μνήμη;

Με χαρακτηρίζουν τεμπέλα κ αφηρημένη, αναβλητική και μη φερέγγυο άτομο αφού υπόσχομαι ότι θα κάνω κατι κ το αναβάλλω ή το καθυστερώ. Στερούμαι πολλά δηλ δεν διασκεδάζω όπως θα θελα, δεν πάω διακοπές διότι θεωρώ ότι δεν πρέπει αφου δεν είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου. Μονο αν τις τελειώσω θα κάνω δώρο στον εαυτό μου κάτι απ όσα στερούμαι.

Με απασχολούν πολλά.Οι γύρω μου μου λένε ότι υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα κι εγώ δεν θα πρεπε να ειμαι έτσι αφού όσα με απασχολούν είναι ασήμαντα για εκείνους. Προσπαθώ να αλλάξω, να προχωρήσω αλλά όλο βρίσκομαι στο ίδιο σημείο. Καποιες αλλαγές τις έχω καταφέρει αλλά πολύ αργά.

Δεν έχω κανενα με το μέρος μου διότι πολύ απλά δεν δέχονται τη ΔΕΠΥ. Ακομη κ υλικό που τους έχω δείξει δεν το δέχονται λέγοντας ότι ολοι σχεδόν οι άνθρωποι λίγο ή πολύ έχουν κάποια απ τα στοιχεία της ΔΕΠΥ κι ομως προχωρανε στη ζωή τους.

Αυτα για μένα. Ελπιζω να βρω μία άκρη μέσα απ αυτο το φόρουμ κ να αρχίσω να νιωθω καλύτερα

[kalod]

Καλώς ήρθες λοιπόν!

Τα περισσότερα από όσα λες θυμίζουν ΔΕΠΥ και μάλιστα αναρωτιέμαι λίγο και για κάποια μαθησιακή δυσκολία. Φυσικά ούτε ειδικός είμαι ούτε μπορώ και να καταλάβω με σιγουριά τι συμβαίνει , οπότε προφανώς καλό θα είναι να γίνει μια διάγνωση.

Νομίζω ότι έτσι και αλλιώς η μνήμη είναι επιλεκτική , αλλά υπό άλλη έννοια. Έτσι και αλλιώς όσο μεγαλώνουμε οι γνωστικές λειτουργίες μας φθίνουν αλλά είσαι μικρή οπότε πιθανώς να έχεις δίκιο.

Οι χαρακτηρισμοί που ανέφερες είναι πολύ συνηθισμένοι σε άτομα με ΔΕΠΥ.
Από αυτά που περιγράφεις πάντως θέλω να σε ενημερώσω ότι οι ενοχές και η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι επίσης πολύ συνηθισμένη σε άτομα με ΔΕΠΥ, οπότε είναι ένα στοιχείο παραπάνω αν βλέπεις κάτι τέτοιο στον εαυτό σου.

Όσο αφορά την δυσκολία να αλλάξεις , μάλλον και αυτό είναι ένα στοιχείο παραπάνω , μιας και όταν δεν ξέρεις τι φταίει δεν μπορείς να ξέρεις τι να αλλάξεις.
Θα σου πρότεινα για αρχή το βιβλίο "ζώντας με την διάσπαση". Θα στο κάνει ξεκάθαρο αν έχεις ή όχι και θα καταλάβεις και ποιους τομείς επηρεάζει και πως

Είναι λογικό να είναι επιφυλακτικοί οι άνθρωποι με την ΔΕΠΥ και μάλιστα οι περισσότεροι έχουν τέτοια θέματα. Όμως πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι τα συμπτώματα δεν συμβαίνουν μια φορά στις τόσες αλλά υπάρχουν συνεχώς και σε πιο μεγάλο βαθμό από το κανονικό.
Αν ενημερωθείς ώστε να μπορείς να ενημερώσεις καλύτερα και τους άλλους και αν έχεις μια διάγνωση προφανώς θα σε καταλάβουν πολύ πιο εύκολα.

Όλοι έχουμε παρόμοιες  δυσκολίες στην αρχή (πχ Σε φίλο μου οι γονείς του ακόμα δεν το έχουν αποδεχτεί) αλλά άκρη πάντα βρίσκετε. Μην φοβάσαι λοιπόν. Η αρχή ήταν το πιο σημαντικό βήμα και θα βγάλεις άκρη να είσαι σίγουρη.

Πες μας αν θες από πια πόλη είσαι μήπως μπορούμε να σου πούμε κάποιον ειδικό.

Και για οτιδήποτε άλλο θες να ρωτήσεις εδώ είμαστε