Γεια σας και από μένα

[Melenia]

Καλησπέρα κι από μένα. Κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει  να έχω ΔΕΠ (Αν και δεν μου έχει γίνει διάγνωση). Κι αυτό γιατί όσο θυμάμαι τον εαυτό μου έχω πρόβλημα να συγκεντρωθώ. Για παράδειγμα στα ταξίδια ποτέ δεν προσέχω τη διαδρομή (εκτός αν χρειάζεται να πάω μόνη μου κάπου) και γενικά ενώ πάντα κάνω προσπάθεια  να προσέξω πάντα αφαιρούμαι.

Στο σχολείο ήμουν άριστη μαθήτρια (με κάποιες μικρές εξαιρέσεις), αλλά ποτέ δεν μάθαινα το μάθημα από την παράδοση (δεν μπορούσα να προσέξω) και πάντα το μάθαινα διαβάζοντας πάρα πολλές ώρες στο σπίτι. Είχα ιδιαίτερο πρόβλημα με τα θεωρητικά μαθήματα. Είχα μεγάλη δυσκολία στο να ξεχωρίσω ποια ήταν τα βασικά στοιχεία του μαθήματος και έτσι προσπαθούσα να τα μάθω όλα, και στο τέλος χανόμουν. Τα πρακτικά μαθήματα και κυρίως τα μαθηματικά μου άρεσαν πάρα πολύ διότι δεν είχαν πολύ θεωρία και επίσης τελείωναν με το που έβρισκα τη λύση. Ενώ τα θεωρητικά ποτέ δεν αισθανόμουν ότι "τα ξέρω". Επίσης, ήμουν καλύτερη στα γραπτά απ' ότι στα προφορικά.

Στο πανεπιστήμιο τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα γιατί τα μαθήματα είχαν περισσότερη θεωρία και τα βιβλία ήταν κακογραμμένα. Οπότε δεν μπορούσα  να βγάλω άκρη διαβάζοντας, χωρίς να προσέχω στο μάθημα. Βέβαια και πάλι με μεγάλη προσπάθεια κατάφερα να τελειώσω και να κάνω και μεταπτυχιακό. Βέβαια αισθάνομαι ότι έχω πολλά κενά. (Θα έλεγα ότι η επιλογή σχολής ήταν τελείως λάθος τελικά).

Μετά τις σπουδές είχα μεγάλο πρόβλημα στην εύρεση εργασίας (διότι στις συνεντεύξεις συνήθως δεν ήξερα τι να πω και έπρεπε να υποκρίνομαι ότι παρακολουθώ αυτά που μου λένε πολύ προσεκτικά). Ενώ χανόμουν αρκετές φορές. Κάποια στιγμή βρήκα μια δουλειά αλλά συνάντησα κι εκεί πολλές δυσκολίες. Είχα δυσκολία στο να ακολουθήσω οδηγίες που μου δίνονταν προφορικά και πολλές φορές νομίζω ότι φαινόμουν στους άλλους σαν χαμένη. Επίσης είχα δυσκολία στην επικοινωνία μου με συνεργάτες. Πρόσφατα απολύθηκα από τη δουλειά μου και πιστεύω ότι ένας από τους λόγους (εκτός της κρίσης) ήταν ότι έκανα πολλά λάθη απροσεξίας (ένα από τα οποία ήταν σοβαρό). Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι έχω προσφέρει πολλά στην εταιρεία όπου δούλευα, καθώς έκανα πράγματα που κανένας άλλος δεν μπορούσε να κάνει ή να σκεφτεί. Ήμουν βέβαια λίγο χαοτική (αν και προσπαθούσα πάρα πολύ να έχω μια τάξη).

Σκέφτομαι ότι οι εργοδότες δεν εκμεταλλεύονται σωστά τις δυνατότητες κάθε υπαλλήλου, πχ εγώ ενώ είχα πράγματα να προσφέρω, με αντιμετώπιζαν ασκώντας μεγάλη πίεση πάνω μου και όχι με τον καλύτερο τρόπο (πράγμα που έκανε χειρότερη την κατάσταση).

Έτσι τώρα αποφάσισα (?) να αλλάξω γραμμή πλεύσης και να κάνω κάτι μόνη μου και εντελώς άσχετο από τον τομέα που έχω σπουδάσει. Ψάχνοντας παράλληλα για δουλειά. Όπως πάντα έχω θέσει πολλούς στόχους αυτή την εποχή (βέβαια κάποιοι αναπόφευκτα έχουν μείνει πίσω). Και παλεύω να προσπαθήσω έστω για έναν στόχο μέχρι να τον επιτύχω. Το καλό είναι ότι αυτό που κάνω τώρα πραγματικά μου αρέσει.

Κάποια άλλα τυπικά πράγματα για μένα είναι ότι: όταν διαβάζω ένα βιβλίο δεν μπορώ με τίποτα να το διαβάσω από μέσα μου λέξη λέξη. Πάντα πηδάω από τη μια σειρά στην άλλη. Επίσης δυσκολεύομαι να διαβάσω οδηγίες για να κάνω κάτι. Μου είναι πιο εύκολο να το βρω από μόνη μου. Σε μια συζήτηση κατά διαστήματα χάνομαι αλλά προσπαθώ να μην το δείχνω και  να το καλύπτω όσο μπορώ. Ο τρόπος σκέψης μου είναι σαν "φλασιές". Δηλαδή σκέφτομαι μια στιγμή, καταλαβαίνω κάτι,  μετά χάνομαι, μετά πάλι επανέρχομαι, μετά ξαναχάνομαι κτλ. Επίσης, όσο πιέζομαι να συγκεντρωθώ τόσο χειρότερα γίνεται. Μπορώ να κάθομαι πολύ ώρα σε καρέκλα αλλά δεν μπορώ να μείνω ακίνητη (δηλαδή ή θα κουνάω τα πόδια ή τα χέρια ή το κεφάλι κτλ). Με ενοχλούν πάρα πολύ τα ρούχα και τα μαλλιά, ειδικά στην περιοχή του αυχένα και του λαιμού. Και συνεχώς φτιάχνομαι ώστε να μην με ακουμπάνε πολύ. Με ενοχλεί πάρα πολύ και η δυνατή μουσική. Έχω πολύ κακή βραχυχρόνια μνήμη, και όταν μου λένε πχ ονόματα πρέπει να τα αποθηκεύσω στη μακροχρόνια για να τα θυμάμαι. Αλλά θυμάμαι πράγματα από πολύ παλιά, από όταν ήμουν 4 χρονών πχ. Όταν μιλάω, πολλές φορές δεν μου έρχονται οι κατάλληλες λέξεις και είμαι αργή στην ομιλία. Είμαι σε μεγάλο βαθμό άνθρωπος της τελευταίας στιγμής αλλά έχω κάνει μεγάλες προόδους σε αυτόν τον τομέα, βελτιώνοντάς τον. 

Τελικά πιστεύω ότι αν θέλει κανείς και προσπαθεί μπορεί να επιτύχει πολλά, στην περίπτωσή μου όμως με πολύ κόπο, και πάλι δεν αναγνωρίστηκαν οι προσπάθειές μου στο βαθμό που θα έπρεπε. Και γι' αυτό φταίει το σύστημα και τα ταμπού αυτής της χώρας.

Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν θα πρέπει να πιέζω τον εαυτό μου να συγκεντρώνεται ή όχι. Διότι όσο τον πιέζω επιδεινώνεται η κατάσταση. Εσείς τι λέτε? Υπάρχει κάποιος φυσικός τρόπος να βελτιώσω τη συγκέντρωσή μου? Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται ενώ κανένας από τους γονείς μου δεν φαίνεται  να έχει αντίστοιχο πρόβλημα (και πιστεύω ούτε κάποιος συγγενής μου) να το έχω εγώ. Η μητέρα μου και ο αδερφός μου είναι επίσης λίγο ατακτοποίητοι και άνθρωποι της τελευταίας στιγμής, καθώς και ξεχασιάρηδες αλλά δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα συγκέντρωσης που αντιμετωπίζω εγώ.

[kalod]

Καλοσήρθες!
Αυτά που περιγράφεις φαίνεται να είναι ξεκάθαρα συμπεριφορά ΔΕΠΥ (και τα αρνητικά και τα θετικά), από την στιγμή κιόλας που τα έχεις και από μικρή ηλικία.
Θα σου πρότεινα να βρεις κάποιον ειδικό στην ΔΕΠΥ για να είμαι τυπικός , αλλά επειδή αυτό δεν είναι πάντα εφικτό , μπορείς να κοιτάξεις ένα τεστ εδώ

Ειλικρινά μου θυμίζεις πολύ τον εαυτό μου. Και εγώ στα μαθήματα δεν μπορούσα καθόλου να συγκεντρωθώ παλιά.

Στις ερωτήσεις σου τώρα. Στο αν θα πρέπει να πιέζεις τον εαυτό σου δεν είμαι σίγουρος τι να σου απαντήσω μιας και προσωπικά είναι χρήσιμο ή και απαραίτητο καμιά φορά. Αλλά γενικότερα όπως είπες "όσο προσπαθείς τόσο χειρότερο γίνετε" , οπότε αυτό δεν μπορεί να γίνετε συνέχεια , άρα μάλλον όχι.

Υπάρχουν διάφοροι φυσικοί τρόποι να καλυτερέψεις την συγκέντρωση σου , αλλά θα πρέπει να έχεις υπομονή γιατί τα τα αποτελέσματα δεν είναι θεαματικά και έρχονται σταδιακά. Τρόποι είναι από την απλή αερόβια γυμναστική (πχ κολύμπι, τρέξιμο κλπ) , τον διαλογισμό , την βιοανάδραση/νευροανάδραση , τα συμπληρώματα διατροφής , και την  "φυσική/διατροφική αντιμετώπιση" με κάποιον ειδικό (δυστυχώς στοιχίζει). Μπορείς να βρει πληροφορίες για όλα αυτά στο φόρουμ. Για αρχή θα σου πρότεινα γυμναστική και συμπληρώματα διατροφής περισσότερο, εκτός και αν έχεις οικονομική άνεση οπότε και μπορείς να πας σε νευροανάδραση (αν υπάρχει κέντρο στην πόλη σου) ή "φυσική/διατροφική αντιμετώπιση". Τέλος αν έχεις θέμα με την διαχείριση των συναισθημάτων σου μπορείς να δοκιμάσεις και μόνη σου διαλογισμό. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ.

Μήπως κάποιος από τους γονείς σου είναι υπερκινητικός? Γιατί δεν είναι απόλυτο ότι το παιδί θα κληρονομήσει των ίδιο τύπο ΔΕΠΥ. Αλλά ακόμα και αν δεν έχουν η ΔΕΠΥ μπορεί να αναπτυχθεί σε κάποιον σαν έμβρυο ή μωρό , από κάπνισμα της μητέρας (μέχρι και παθητικό) , από κατανάλωση αλκοόλ , από περίπλοκες στην γέννα μέχρι και διάφορα άλλα. Μπορείς να δεις περισσότερα εδώ

Ελπίζω να βοήθησα.
Τέλος, κατά την γνώμη μου , έκανες πάρα πολύ καλά που αποφάσισες να κάνεις μια δική σου δουλειά. Είναι όντως απελευθερωτικό και μπορείς να βγάλεις τα ταλέντα σου , που σίγουρα έχεις , ιδικά σαν άτομο με ΔΕΠΥ.