ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ

[maria]

Καλημέρα σε όλους!Με λένε Μαρία κι εδώ κι εναμιση χρόνο έχω σχέση με ένα άτομο που νομίζω ότι έχει δέπυ.Τον λένε Παναγιώτη και είναι 30 χρονών. Το εμφανές στην αρχή ήταν ένα προβλημα άρθρωσης που στη αρχή θεώρησα ως απλά ένα ψεύδισμα. Στην πορεία όμως παρατήρησα και κάποια άλλα στοιχεία που δεν μπορούσα να εξηγήσω. Πολλές φορές μιλάει ακατάπαυστα και νιώθω ότι δεν ακούει αυτά που του λέω εγώ και παράλληλα δεν με αφήνει να ολοκληρώσω αυτό που λέω στις συζητήσεις μας. Και επαναλαμβάνει συνέχεια τα ίδια πράγματα. Οταν τον ρωτάω γιατί το κανει αυτό μου απαντάει ότι δεν μπορεί να συγκεντρωθεί και ότι τα επαναλαμβάνει για να μην τα ξεχάσει και εκνευρίζεται πολύ όταν τον διακόπτω γιατί μετά χάνει τον ειρμό του και δεν μπορεί να θυμηθεί τι ήθελε να πει και μπερδεύεται ακόμα πιο πολυ με αποτέλεσμα να φλυαρεί ακόμη περισσότερο. Πολλές φορές όταν τσακωνόμαστε λέει πολύ σκληρά πράγματα χωρίς να τα σκεφτεί και μετά όταν τα αντιλαμβάνεται ζητάει συγνώμη. Το τελευταίο διάστημα όμως είναι ακόμα πιο αγχωμένος από ότι παλιότερα, δεν έχει διάθεση και όταν τον ρωτάω τι συμβαίνει μου λέει ότι προσπαθεί να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη, να οργανώσει στο μυαλό του αυτά που έχει να κάνει και αγχώνεται ακόμη περισσότερο. Επίσης παραπονιέται όλο και συχνότερα ότι δεν κοιμάται καλά, ότι δεν του φτάνει ο ύπνος και ότι νιώθει συνέχεια κουρασμένος. Ως φοιτήτρια γερμανικής φιλολογίας διάβασα σε ένα μάθημα για τις μαθησιακές δυσκολίες για την δυσλεξία και την δεπυ και άρχισα να τον ρωτάω αν από μικρός στο σχολείο είχε τέτοιου είδους θέματα όμως δεν πήρα ξεκάθαρες απαντήσεις. Γνωρίζοντας και τους γονείς του καταλαβα ότι ούτε εκείνοι πρέπει να το έχουν ψάξει ιδιαίτερα. Εχει περάσει πολυ δύσκολες καταστάσεις, έχασε πριν δέκα χρόνια τον αδερφό του από ναρκωτικά και πριν λιγους μήνες διαγνώστηκε η μητέρα του με καρκίνο στο στήθος. Αν και έιναι πολύ κλειστός χαρακτήρας ξέρω ότι είναι πολύ ευαίσθητος και τον επηρεάζουν πολύ όλα αυτά. Και όσο βλέπω το πρόβλημα να χειροτερεύει θέλω τόσο πολύ να τον βοηθήσω αλλα δεν ξέρω πως. Τον βλέπω να ταλαιπωρείται με τα απλά τα καθημερινά τόσο πολύ που δεν ξέρω πως διαχειρίζεται μέσα του αυτές τις δύσκολες καταστάσεις. Του είπα να επισκεφθεί εναν ψυχίατρο να τον βοηθήσει αλλά είναι πολύ αρνητικός και δεν ξέρω και με ποιον τρόπο να του μιλήσω για το πρόβλημα το οποίο νομίζω ότι έχει και να τον πείσω να επισκεφθεί έναν ειδικό για να δει τι του συμβάινει. Τον αγαπάω πού και θέλω να τον βοηθήσω να καλυτερεύσει την ποιότητα της ζωή του αλλά νομίζω ότι δεν θα δεχτεί κουβέντα. Ειναι πολύ εγωιστής και περήφανος για να ζητήσει βοήθεια από κάποιον και να παραδεχτεί ότι οντως υπάρχει πρόβλημα. Θα ήθελα ωστόσο να ρώτησω αν υπάρχει δυνατότητα διάγνωσης σε αυτή την ηλικία και σε τι ειδικό μπορεί να απευθυνθεί κανείς. Επίσης θα το εκτιμούσα πολύ αν με συμβουλεύατε πως να τον πείσω για την πιθανότητα ύπαρξης αυτού του προβλήματος και πως θα μπορούσα εγώ με την συμπεριφορά μου να τον βοηθήσω.Πριν λίγους μήνες ψάχνοντας στο ίντερνετ για τη δέπυ βρήκα το blog του κυρίου Ζορμπά addingreek και μου πρότεινε τις ομάδες αυτοβοήθειας και τις συναντήσεις της Τρίτης.Του έκανα μια κουβέντα και δεν ήταν όσο αρνητικός όσο πίστευα όμως δεν θέλησε ούτε μια φορά να πάμε στις συναντήσεις.Δεν ήθελα να επιμείνω κι έτσι δεν του είπα ξανά κάτι.Δεν μπορώ όμως να τον βλέπω να βασανίζεται.Με πονάει πολύ...Και φυσικά όλο αυτό έχει και επιπτώσεις πάνω στη σχέση μας και στη επικοινωνία μας.Πολλές φορές αισθάνομαι ότι δεν του κάνω καλό που είμαι στη ζωή του γιατί κι εγώ με τα μικροπαραπονά μου που είναι λογικά σε μια σχέση νιώθω ότι τον επιβαρύνω περισσότερο.Πολλές φορές δεν επικοινωνούμε με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε και εκείνος να χάνει τον ύπνο του με το να προσπαθεί να θυμηθεί με τη σειρά τι ήθελε να μου πει και το ξέχασε και φυσικά να τον κουράζει όλο αυτό να πηγαίνει κομμάτια στη δουλειά και να είναι γενικώς χάλια.Ισως και να είναι καλύτερα να χωρίσουμε γιατί νιώθω καμιά φορά οτι τον βγάζω από το πρόγραμμά του που απότι φαίνεται το έχει ανάγκη.Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω.Θέλω να κάνω το καλύτερο για εκείνον αλλά δεν ξέρω πως να τον βοηθήσω αν ο ίδιος δεν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του.Ελπίζω να μην σας κούρασα και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντησή σας.

[kalod]

Καταρχάς καλώς ήρθες στην κοινότητα μας και μπράβο για τις προσπάθειες σου να βοηθήσεις τον άνθρωπο που αγαπάς.

Σε βλέπω πολύ αγχωμένη και απογοητευμένη με το θέμα , και είναι λογικό . Αλλά μην απελπίζεσαι και εμείς ήμαστε εδώ , και ο σύλλογος μας είναι καθώς και ο κ. Ζορμπάς με την ομάδα του που είναι πολύ βοηθητική.

Και μιας που ξεκίνησα λίγο ανάποδα να συνεχίσω και λίγο ανάποδα.. Είμαι σίγουρος ότι σε θέλει στην ζωή του από την στιγμή που ήσαστε μαζί. Με όποια κοπέλα πιθανός και αν ήταν τα ίδια και και χειρότερα προβλήματα μπορεί να υπήρχαν, οπότε το να τον αφήσεις απλά μόνο του δεν λύνει τα προβλήματα.

Θα μπορούσε να ήταν διάφορα πράγματα πέρα από ΔΕΠΥ αλλά όντος υπάρχει μεγάλη συνάφεια από αυτά που μου λες. Μέχρι και ότι ο αδερφός του είχε πρόβλημα με ναρκωτικά μπορεί να σχετίζεται , γιατί η ΔΕΠΥ προκαλεί πολλές φορές εθισμούς , και σαν κληρονομική κατάσταση, μπορεί να είχε και αυτός.

Δυστυχώς δεν έχω βρει άρθρα στα Ελληνικά για το θέμα της αποδοχής οπότε θα σου πω την γνώμη μου μόνο μέσα από την πείρα μου.
Συνήθως αυτό που σκέφτεται κάποιος όταν του λένε ότι μπορεί να έχει ΔΕΠΥ είναι σαν να του λένε ένα από αυτά:
-ότι είναι χαζός
-προβληματικός
-τρελός

Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να του εξηγήσεις ότι δεν έχει σχέση με τίποτα από αυτά. (Εδώ θα βρεις διάσημα άτομα με δεπυ). Να μην τον πιέσεις και να του πεις ότι απλά μπορεί να έχει κάποιες δυσκολίες (όχι προβλήματα) να διαχειριστεί κάποιους τομείς όπως η συγκέντρωση ή τον θυμό του και ότι αυτό μπορεί να το διαχειριστεί με την κατάλληλη γνώση και προσπάθεια. Προκάλεσε τον ίσως να σκεφτεί πόσο απελευθερωμένος θα ένιωθε αν έβρισκε τι του προκαλεί αυτές τις δυσκολίες.

Αν ήμουν στην θέση σου θα του έπαιρνα και ένα βιβλίο που απευθύνεται σε άτομα με ΔΕΠΥ ώστε να δει μόνος του αν έχει κάποια σχέση με κάτι τέτοιο και να μην τον κουράζω κιόλας. Από εκεί και πέρα αν ενδιαφερθεί και χαλαρώσει με το θέμα , μιλάμε και για διάγνωση.
Το μόνο βιβλίο που υπάρχει στην Ελλάδα για άτομα με ΔΕΠΥ είναι το "Ζώντας με την διάσπαση". Είναι πολύ ωραίο βιβλίο πάντως.

Ελπίζω να βοήθησα

[black_sheep]

καλησπέρα, εγώ λέω ότι είναι πολυ τυχερός που έχει εσένα δίπλα του και τον στηρίζεις, τα άτομα με Δεπ γενικά δεν την παλευουνε με σχέσεις και  τους είναι τρομερά δύσκολο όλο αυτό αν κρίνω απο εμένα εγώ θα σου έλεγα  να του πάρεις ενα βιβλίο δώρο ,το ζώντας με την διάσπαση  και μετά κάτι θα λάμψει μέσα του πιστευω , να ξέρεις οτι κρύβει πολύ όμορφα συναισθήματα αυτό το άτομο  απλά του είναι δυσκολο να εκφραστεί πιστευω. αν θες την γνωμη μου παρτου το βιβλίο και να το διαβάσεις και εσύ .