Το δεπυ έχει κάνει τη ζωή μας κόλαση!

[katerinatsavari]

Καλησπέρα σας,είμαι νεα στο φόρουμ.Είμαι 36 ετών ,παντρεμένη με 4 παιδιά(22 ετών είναι ο μεγάλος μας γιος-του άντρα μου από παλιά του σχέση-10 η μεγάλη μας κόρη-8 η μικρή και έχουμε και ένα αγοράκι 2 μηνών)Ο μεγάλος μας,ο Γιώργος είναι φοιτητής και έχει διαγνωστεί με δεπυ,όπως και η μεγάλη μας κόρη,η Εύη.Επίσης ο σύζυγός  μου έχει όλα τα συμπτώματα.Ομολογώ πως έχω κουραστεί πολύ ,μετά από πολλή προσπάθεια τα αγόρια σιγά-σιγά έχουν αλλάξει συμπεριφορές και πολλά πράγματα που έκαναν.Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι με την κόρη μου.Είναι απίστευτα ανυπόμονη,επίμονη ,δυσκολεύεται να διαβάσει ,έχει αρχίσει να πέφτει στις σχολικές επιδόσεις.Όλη μέρα πρέπει να την κυνηγάω,είναι απίστευτα παραβατική με τους κανόνες του σπιτιού και έχει τόση ενέργεια που μας κάνει όλους άνω-κάτω.Έχουμε κάνει ένα χρόνο συναντήσεις με παιδοψυχολόγο και τα πήγαινε καλά ,αλλά πλέον δε μπορούμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικα αφενώς και αφετέρου θέλαμε να στηριχτούμε στις δυνατότητές μας.Έχω φτάσει όμως πια σε σημείο που χάνω την υπομονη μου μαζί της και φέρομαι άσχημα,πχ σήμερα της είπα πως είναι απίστευτα κουραστική,με εξαντλεί καθημερινά  και έχω βαρεθεί τη ζωή μου μαζί της!Μόλις πήγε για ύπνο κατάλαβα τι είχα ξεστομίσει και το μετάνιωσα χίλιες φορές...Απλά πρέπει συνέχεια να λέω τα ίδια πράγματα,να την κυνηγάω σε μόνιμη βάση για να διαβάσει,μου  "κρύβει"μαθήματα,τσακώνεται συνέχεια με όλους μας .Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ,λυπάμαι για το παιδι μου που βλέπω οτι βασανίζεται ,απογοητεύομαι γιατί όση προσπάθεια και να κάνω ,τελικά δε φτάνει...Οι φίλες της στο σχολείο μια μια την εγκαταλείπουν γιατί είναι πολύ έντονη και θέλει να γίνεται πάντα οτι λέει εκείνη και οταν αυτό δε γίνει,θυμώνει και πεισμώνει .Όταν είμαστε σπίτι όλο κινείται,συνεχώς χτυπάει τα πόδια και τα χέρια της,είμαι μόνιμα σχεδόν με την παγοκύστη παραμάσχαλα.Οι αντιδράσεις της είναι ακρέες,και τις περισσότερες φορές αντί να μιλάει ,φωνάζει.Δεν ξέρω πια τι να κάνω,το σίγουρο είναι οτι αισθάνομαι πολυ άσχημα ,γιατι στην πραγματικότητα είναι ένα καταπληκτικό παιδί και νιώθω πως δε μπορεί να ελέγξει αυτό που της συμβαίνει.

[niknac]

εμενα να δεις που το εχω κιολας :Dπλακα κανω δεν σε ειρωνευομε,θελει πολυ υπομονη

[katerinatsavari]

εμενα να δεις που το εχω κιολας :Dπλακα κανω δεν σε ειρωνευομε,θελει πολυ υπομονη
Ναι,η αλήθεια είναι οτι πολλές φορές πιανω τον εαυτό μου να έχω πολλά από τα συμπτώματα και αναρωτιέμαι αν είμαι κι εγώ συμπάσχουσα...πάντως προσπαθώ τόσο πολύ να κρατήσω μια ισορροπία,που καταντάει εξαντλητικό...

[niknac]

Κατερινα πιστευω πως η καλυτερη λυση για να αντιμετωπισεις το προβλημα ειναι με την βοηθεια καποιου ειδικου στο θεμα αυτο να σας καθοδηγησει,με τεσσερα παιδια και εαν εισαι και εργαζομενη εχεις ηδη πολυ βεβαρυμενο προγραμμα φανταζομαι και εξαντλεισαι οποτε δικαιολογημενες οι αντιδρασεις σου θα την χρειαστης αυτην την βοηθεια,βεβαια ειναι και αυτο το ατιμο το οικονομικο οι περισσοτεροι ελληνες αυτην την περιοδο ειμαστε σε πολυ ασχημη οικονομικη κατασταση,το ιδιο και εγω,πολλες φορες τρεναρω την συναντηση με τον γιατρο μου ενω δεν πρεπει,ειναι να μην σου κατσει που λενε να αντιμετωπισεις προβλημα υγειας στην σημερινη ελλαδα αυτοματα εχεις βρεθει σε μεγαλους μπελαδες,παντως αν τελικα δεν μπορεις να εχεις αυτην την βοηθεια μην απογοητευεσαι,κρατησε μια καλη εποικοινωνια με το παιδι,αποφευγε να του μιλας με σκληρα λογια γιατι αυτο εμας μας στοιχιζει παρα πολυ και προσπαθησε να χρησιμοποιησης αυτα που ηδη εμαθες απο τον ψυχολογο που πηγε  καλα και αργοτερα βλεπεις,ευχομαι να παν ολα καλα.

[kalod]

Γεια και από εμένα.

Σε κάποια πράγματα μου θυμίζει εμένα μικρό.
Καταρχάς δεν χρειάζονται ενοχές γιατί κάνεις ότι μπορείς.
Θα συμφωνήσω με τον niknac για την επικοινωνία και να πω με την σειρά μου ότι νομίζω ότι χρειάζονται κάποια όρια και κάποιες τεχνικές για πιο εύκολη καθοδήγηση της μικρής. Πρωσοπικά θα το έψαχνα προς τα εκεί.
Οι διάφορες θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν , αλλά το οικονομικό καταλαβαίνω πως είναι πρόβλημα, όπως και σε όλους μας.
Μπορείς να ψάξεις για μερικές συμβουλές διατροφικής θεραπείας στο φόρουμ, και επίσης θα συνέσθηνα και ένα βιβλίο ειδικά για γονείς.

Μπράβο για την προσπάθεια σας και καλή συνέχεια

[katerinatsavari]

Κατ αρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας.Σήμερα πέρασα επίσης μια πολύ δύσκολη μέρα,η μικρή έχει πια πολύ άσχημες αντιδράσεις απέναντί μου,γιατί όλο τη "στριμώχνω".Για να κάνουμε επανάληψη την ορθογραφία των αγγλικών που ήταν 10 λέξεις από το λεξιλόγιο,χρειάστηκε να της πω 15-20 φορές να καθίσει και να συνεχίσει.Πότε ασχολούνταν με την αδερφή της που έψαχνε το βιβλίο της,πότε διψούσε κτλ...Σήμερα μου είπε μάλιστα "ποιός σου είπε οτι θα κάνω οτι θες εσύ?"Και το πρωι έφυγε για το σχολείο φορώντας μέσα απ τη φόρμα της ένα πολύ κοντό και στενό σορτσάκι χωρίς να μου το πει.Δεν ξέρω τι να κάνω,περνάμε και μια φάση που ο άντρας μου δεν είναι πολύ καλά στην υγεία του και δεν πρέπει να συγχίζεται και δεν μπορώ να μοιραστώ ό΄σα συμβαίνουν μαζί του...Η κουνιάδα μου με την οποία είμαστε σαν αδερφές ,αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα με τον ανηψιό μου.Είμαστε στην ίδια μοίρα και δεν μπορεί να με βοηθήσει,παρά μόνο να με ακούσει και να με καταλάβει.Kalod,έχω ήδη παραγγείλει στο βιβλιοπωλείο μας το βιβλίο "ζώντας με τη διάσπαση" και ελπίζω να βοηθηθώ έστω και λίγο.Θα κοιτάξω όμως και τις συμβουλές διατροφικής θεραπείας.
Niknac προ ολίγων ημερών τηλεφώνησα στο 11525 και μίλησα με μια κοπέλα που μου είπε οτι η μικρή μπορεί και να νιώθει παραμελημένη λόγω του μωρού.Σκεφτόμουν την Παρασκευή που θα έχουμε λίγο χρόνο ,να πάμε οι δυο μας μια βόλτα,απλά και μόνο να της αφιερώσω λίγο χρόνο.Πάντως το πρωί που της είπα"πόσο καιρό έχω να σου πω πόσο σ αγαπώ"έλαμψε ολόκληρη!Καληνύχτα σας.