Μια αισιόδοξη εμπειρία ΔΕΠΥ

[kalod]

Πρόσφατα έγινα δέκτης ενός πολύ ιδιαίτερου email. Το θέμα του ήταν η εμπειρία μιας γυναίκας που έμαθε και χειρίστηκε την ΔΕΠΥ , αναγνωρίζοντας τα θετικά της, αποδεχόμενη τον εαυτό της και πλέον με αισιοδοξία!
Φυσικά δεν μπορούσα παρά να της ζητήσω την άδεια για δημοσίευση, μιας και είναι ένα ευχάριστο μάθημα για όλα τα άτομα με ΔΕΠΥ.
Παρακάτω το κείμενο της αυτούσιο, με μόνες αλλαγές τα κενά. 


"Το όνομα μου ειναι Ελένη και είμαι 30 χρόνων . Δε χρειάζεται να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό για να μου διαγνώσει αν εχω δεπ -υ . Εχω σχεδόν ολα τα συμπτώματα απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου.
Πριν απο 3 χρονια, όταν παρακολουθούσα μια εκπομπή στη τηλεόραση το ματι μου επεσε σε ενα θεμα με μαθησιακες δυσκολιες. εκεί πρώτη φορά άκουσα για την έλλειψη προσοχής. Εκείνο το πρωινό αναβίωσα το δύσκολο παρελθόν μου . Ο τύπος που μιλούσε στη τηλεόραση ήξερε όλη μου τη ζωη. Μιλουσε για μενα χωρις να με ξερει.
Αρχισα λοιπόν έρευνα και όσο πιο πολυ το έψαχνα , τόσο ένιωθα πιο καλα με τον εαυτό μου. Μου δωθηκαν απαντήσεις και πραγματικά σας λέω πως ήταν λύτρωση για μένα.

Δυστυχώς γεννήθηκα το 1983 μέσα σε έναν κοινωνικο ιστό που δεν χώρουσαν ιδιαιτερότητες σαν και αυτη. Η παιδική και εφηβική μου ηλικία στα σχολικά χρονια ήταν εφιάλτης. Για χρονια ολόκληρα νόμιζα πως ήμουν χαζη. Οτι εχω πρόβλημα νοησης και γενικότερα είχα μια απαξιωτική στάση απέναντι στον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να αποστηθισω τίποτα με την ακοή . Μόνο με τα ματιά . Οτι μπορούσα να θυμίσω ήταν μόνο με τα ματιά. Εμαθα να ζω με αυτό. Σε εξετάσεις, διαγωνισματα κτλ για να θυμάμαι έγραφα αυτά που διάβαζα. Ακόμα το κάνω. Εχω διαβάσει πολλα βιβλία -λογοτεχνικά , ιστορικού περιεχομένου, μεταφυσικά, ποιηση. Θα μπορούσα να είχα απίστευτες γνώσεις !! Αλλα με προσπάθεια θυμάμαι τα μισά και αυτά με δικά μου λόγια ! Επειδή είχα πάντα  πρόβλημα επικοινωνίας με τους γύρω μου, για να μπορέσω να επικοινωνήσω άρχισα και έγραφα ημερολόγιο αυτά που ένιωθα . Στους λιγους φίλους μου ενώ τους έβλεπα καθημερινά, τους έστελνα γράμματα για να τους εκφρασω αυτα που ηθελα! Το αστείο της υπόθεσης ειναι οι ταινίες ! Για να θυμηθώ τίτλο ταινίας πρέπει να ειναι κάτι απίστευτα τρανταχτο (πχ τιτανικος) αυτό είχε ως αποτέλεσμα, παλιότερα να νοικιάζω ταινίες που είχα δει και δε θυμομουν το τίτλο .Θα ειναι θαύμα να θυμηθώ τίτλο !
Τωρα πια εμαθα να ζω με αυτα . εμαθα να ακουω 2 και 3 φορες. έμαθα να μη ντρεπομαι να λεω :" μπορεις να το επαναλαβεις ;" Εμαθα να μη παραιτουμαι ευκολα οπως οταν ημουν μικρη. ακομα και οταν βαριεμαι κανω μικρα διαλλειματα και επειτα συνεχιζω. Εμαθα πως οι αποτυχιες σε απλα και αυτονοητα πραγματα δεν ειναι δα και τοσο τρομερο! Εμαθα πως η ελλειψη προσοχης μπορει να μετατραπει σε απιστευτη αφοσιωση για ενα συγκεκριμενο πραγμα και αυτο να μετατραπει σε μεγαλουργημα ! Εμαθα κολπα και τρικ για να μη ψαχνω πραγματα. εμαθα να εχω ταξη για να μπορω να τα βρισκω. Εμαθα να αντιμετωπίσω την υπερκινητικοτητα μου με γυμναστική. Εμαθα να περιμένω τους φίλους μου όταν πάμε βόλτα γιατί όταν περπαταω ειναι σαν να τρέχω!  έμαθα και το πιο σημαντικό απ ολα. Να εχω εικόνα του εαυτού μου.  Να με παρατηρώ! Και καπου εκεί αγάπησα αυτό το δεπ-υ και ας τα έμαθα ολα αυτά με τον πιο σκληρό τροπο. 
Και εδώ ειναι και ο λόγος που σας γράφω. Για να σας ευχαριστήσω που μου δωσατε το βημα να μιλησω για ολα αυτα που τελικα δεν τα εχω μονο εγω και να σας ενθάρρυνω να συνεχίσετε το έργο σας. Για να μπορέσουν τα νεα παιδιά να αγαπήσουν τις ιδιαιτερότητες τους και να αναπτύξουν τα χαρίσματα τους. Για να τα μάθουν ολα αυτά με τον εύκολο τροπο.
Καληνύχτα σας. "