Πρόσφατα Θέματα

μέλη
  • Σύνολο μελών: 550
  • Latest: Danoukozz
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 844
  • Σύνολο θεμάτων: 424
  • Online Today: 5
  • Online Ever: 105
  • (Δεκεμβρίου 02, 2020, 10:25:35 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Users: 0
Guests: 11
Total: 11

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΔΕΠΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Ξεκίνησε από trelopapia, Αυγούστου 19, 2015, 09:34:41 μμ

« προηγούμενο - επόμενο »

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Κάτω

trelopapia

Γεια σε όλους. Διεγνώσθηκα κι εγώ με ΔΕΠΥ και διαταραχή προσωπικότητας (από δύο νευροψυχιάτρους, έναν στην Ελλάδα και έναν στο εξωτερικό ο οποίος είναι πάρα πολύ εξειδικευμένος στο θέμα) και πραγματικά για μένα ήταν μια λύτρωση. Λύτρωση γιατί βρήκα πραγματικά συγκεντρωμένα όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν απόλυτα τον εαυτό μου και πλέον ξέρω που βαδίζω. Όταν ο γιατρός μου εξηγούσε για τη ΔΕΠΥ, νόμιζα ότι αυτός ο άνθρωπος με ξέρει απ'έξω κι ανακατωτά. Ενοιωσα ότι αυτός είχε κάμερα και με παρακολουθούσε σαν το true man show όλη μου τη ζωή. 'Εχω έρθει στα πρόθυρα χωρισμού πολλές φορές, έχω απολυθεί από δουλειές επειδή τα έχω κάνει σκ....ά, μια ζωή με αποκαλούν ανεύθυνη, ανώριμη, ανοργάνωτη, χαοτική, τεμπέλα, ότι είμαι στην κοσμάρα μου και τέτοια. Ολοι λένε ότι δεν με νοιάζει τίποτα εκτός από αυτά που πραγματικά αρέσουν σε μένα και τα οποία φυσικά δεν αποτελούν προτεραιότητα για την οικογένειά μου και για κανέναν. Μαθησιακές δυσκολίες δεν είχα ποτέ, απλά χανόμουνα στα όνειρα και τις σκέψεις μου και μετά επανερχόμουν στη μελέτη μου. Απλά ως παιδί και έφηβη ήμουν υπερκινητική με κάποια προβλήματα συμπεριφοράς. Μελαγχολώ συχνά και δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματά μου τα οποία είναι χείμαρρος. Παθιάζομαι με τις τέχνες από μικρή και πήδαγα από τη μία στην άλλη. Εχω, σπουδάσει μουσική, ζωγραφική, έχω κάνει πολλά χρόνια χορό και τέτοια. Και μάλιστα παρατούσα δουλειά και οικογένεια για να ζωγραφίζω με τις ώρες στο εργαστήριό μου ή αντί να φροντίσω τα μωρά, τους έπαιζα μουσική και τα μάθαινα να τραγουδάνε. Στο πανεπιστήμιο αντί να παρακολουθώ τη διάλεξη ζωγράφιζα τον διπλανό μου και στη δουλειά είχαν έρθει οι πελάτες κι εγώ φωτογράφιζα και τάιζα κάτι περιστέρια στο μπαλκόνι, μέχρι που το αφεντικό με έκραξε και με έδιωξε. Η ζωή μου είναι δύσκολη καθώς χάνω πράγματα όλη τη μέρα, ξεχνάω τι ειπα πριν από πέντε λεπτά και αρχίζω δουλειές που δεν τις τελειώνω ΠΟΤΕ. Γενικά θέλω σπρώξιμο. Αλλά τώρα με έχει πιάσει μεγάλη απελπισία γιατί ψάχνω και δουλειά και δεν βρίσκω με τίποτα. Και δεν ξέρω επίσης και τι μπορώ να κάνω γιατί όπου και να πάω δεν τα καταφέρνω ικανοποιητικά, ακόμη και σε απλά πράγματα. Είμαι απογοητευμένη.  Εσεις τα καταφέρνετε στη δουλειά? Εχετε μιλήσει στα αφεντικά? Εχετε δώσει τη διάγνωση? Πιστεύω ότι κανείς δεν θελει να προσλάβει ένα άτομο που μόνο προβλήματα μπορεί να φέρει. Να ενημερώσω ότι ο γιατρός μου εχει γράψει φάρμακα, αλλά δεν θέλω να τα πάρω γιατί φοβάμαι μήπως πάθω καμιά ψύχωση ή έχω τίποτα παρενέργειες και δεν μπορώ να τις μαζέψω. Το παλεύω με σημειώσεις, υπενθυμίσεις στο κινητό, βοήθεια από το σύζυγο τους φίλους κλπ. Θέλω να δοκιμάσω και αυτό με τη διατροφή. Έχει κανείς σχετική εμπειρία αν δουλεύει? Αυτά από μένα και ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο φόρουμ  :D .Συγγνώμη και για το πρήξιμο  :-[

kalod

Καλώς ήρθες στο κλαμπ  ;)

Τα περισσότερα από αυτά που λες είναι πολύ τυπικά στην ΔΕΠΥ, οπότε λίγο πολύ τα ακούς από όλους οπότε μην σε ανησυχεί.

Από αυτά που λες μου φαίνεται ότι πιο πολύ σου ταιριάζει μια δημιουργική δουλειά (π.χ. φωτογράφος), έχεις δοκιμάσει ή σκεφτεί να δοκιμάσεις κάτι τέτοιο?

Τα αφεντικά δεν μπορούν να μαντέψουν ότι έχεις ΔΕΠΥ, οπότε αυτό μην σε απασχολεί. Στην Ελληνική πραγματικότητα θα σε συμβούλευα να μην τους αναφέρεις τίποτα, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα δείξουν κατανόηση.

Θα σου πρότεινα να τα δοκιμάσεις τα φάρμακα, πίστεψε με τα πράγματα θα καθαρίσουν πολύ περισσότερο γύρο σου. Θα είναι πολύ καλό μέχρι απλά και για την εμπειρία να τα δοκιμάσεις.  :)
Όσο για παρενέργειες, τσάμπα τα φοβάσαι, ειδικά αν μιλάμε για διεγερτικό (ritalin, conserta) είναι πολύ ασφαλείς και την δραστική ουσία την χρησιμοποιούν δεκαετίες τώρα. Στην ομάδα αυτοβοήθειας που είμαι στην Θεσσαλονίκη, ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιον να αναφέρει σοβαρά προβλήματα από φάρμακα, ίσα ίσα.

Σαν κάποιος που έχει δοκιμάσει διατροφική θεραπεία έχω να σου πω ότι ναι βοηθάει, αλλά δεν συγκρίνετε με τα φάρμακα, και επίσης είναι ακριβή. Μπορείς να δοκιμάσεις όμως να πάρεις κάποιες βιταμίνες και ομέγα-3 και περίπου σε κανέναν μήνα θα δεις διαφορά.

Τέλος κάτι πολύ σημαντικό.. Μπορείς να δοκιμάσεις γνωστική-συμπεριφοριστική θεραπεία με κάποιον ψυχολόγο, θα σε βοηθήσει πολύ! Προτείνεται μαζί με φαρμακευτική θεραπεία στην ΔΕΠΥ. Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις και να ελέγξεις τα συναισθήματα σου και τον εαυτό σου. Επίσης την έχουν δοκιμάσει πολλοί στην ομάδα με καλά αποτελέσματα.

trelopapia

Αυγούστου 24, 2015, 10:28:16 πμ #2 Τελευταία τροποποίηση: Αυγούστου 24, 2015, 10:29:59 πμ από trelopapia
Eυχαριστώ για το καλοσώρισμα  :D. Βασικά είναι πολύ σημαντικό αυτό που λες για τα φάρμακα γιατί καμιά φορά το ιντερνετ μπορει να σε τρελάνει. Απλά το τελευταίο διάστημα έχω δει απειρα βιντεο και έχω διαβασει για τα φαρμακα και πολλοί λένε ότι είναι ναρκωτικά και ότι καταστρεφουν τα εγκεφαλικά κύτταρα καθώς και ότι σου αλλάζουν την προσωπικότητα.  Γενικά πάντα είχα θέμα με τα φάρμακα αλλά τώρα έχω παραγίνει. Ο γιατρός μου (στο εξωτερικό) έχει γράψει ritalin των 10 mg και τα έχω στο ράφι μου και απλά κάθομαι εδώ και καιρό και τα κοιτάζω και με κοιτάνε, χαχα.Βέβαια είμαι και σε μια ηλικία (32), που όπως λέει και ο γιατρός ΠΡΕΠΕΙ να κάνω κάτι για να βοηθηθώ γιατί αλλιώς το πράγμα θα χειροτερεύει. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ άλλο άτομο με ΔΕΠΥ στη ζωή μου και δεν το κρύβω ότι καμιά φορά είμαι και λίγο επιφυλακτική. Δηλαδή, σκέφτομαι εάν όντως έχω αυτό το πράγμα και μήπως μου λένε οι γιατροί ότι να'ναι ή αν όντως υπάρχει αυτη η διαταραχή που λέγεται ΔΕΠΥ. Δηλαδή ενώ βλέπω ότι δυσκολεύομαι καθημερινά στη ζωή μου να οργανωθώ και να θυμηθώ πράγματα, καθώς και να ελέγξω τα συναισθηματά μου, υπάρχουν φίλοι και γνωστοί που όταν τους μιλάω μου απαντάνε ότι αυτά είναι χαζά και ότι είναι πολύ λογικό να ξεχνούν οι άνθρωποι πράγματα και να μην οργανώνονται όπως θέλουν. Μετά όμως προβάλλουν και τα ερωτήματα όπως πχ γιατί στην τελευταία μου δουλειά, απ'όπου και απολύθηκα, οι συνάδελφοι μου ήταν καλοί σε αυτό που έκαναν και εγώ, ενώ εύρισκα τη δουλειά εύκολη εκανα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ λάθη απροσεξίας και ξεχνούσα τα βήματα που έπρεπε να κάνω ή άλλα μου έλεγε το αφεντικό να κάνω και άλλα έκανα. Ακόμα και όταν πιεζόμουνα να συγκεντρωθώ έκανα πάλι λάθος και μια δυο φορές που δεν έκανα, άργησα πολύ να τελειώσω το προτζεκτ και μου την είπαν. Σχεδόν έκαψα τον εγκέφαλό μου και έχασα όλη την ενέργειά μου. Αφού οι συνάδελφοί μου έφτασαν στο σημείο να μου λένε ότι δεν με ενδιαφέρει η δουλειά και με ρώτησε και κάποιος γιατί ενώ είμαι τόσο έξυπνη και μορφωμένη κοπέλα δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε απλά πράγματα και είμαι στην κοσμάρα μου!. Πόνεσα υπερβολικά το τελευταίο διάστημα και η αυτοπεποίθησή μου έπεσε στα τάρταρα. Βασικά δεν έχω σκεφτεί ποτέ τη φωτογραφία γιατί σε αυτόν τον τομέα θέλει και επεξεργασία σε υπολογιστή και σκληρούς δίσκους και τέτοια κι εγώ  δεν προσέχω ιδιαίτερα τα πράγματά μου. Και πολλές φορές σε περιόδους συναισθηματικής φόρτισης έχω πετάξει κινητά στον τοίχο και έχω σπάσει και δύο υπολογιστές  :(  :-[ . Ειλικρινά τώρα που σου γράφω μου'ρχεται να βάλω τα κλάματα γιατί πάντα όταν ψάχνω για δουλειά δεν μπορώ να φανταστώ κάτι που θα μπορώ να κάνω και να τα καταφέρω καλά. Είμαι τόσο ανασφαλής που πάντα ρωτάω τους άλλους (από μικρή όχι μόνο τώρα), εάν πιστεύουν ότι μπορώ να κάνω αυτό και το άλλο και πολλές φορές παίρνω αρνητική απάντηση. Να σημειώσω ότι έχω τελειώσει και φιλοσοφική εκτός από τέχνες αλλά όσες φορές έκανα μαθήματα σε παιδιά ξεχνούσα τις σημειώσεις, ποτέ δεν κρατούσα αρχείο με αποτέλεσμα να αρχίζω πάντα από την αρχή. Και φυσικά ο αυθόρμητος χαρακτήρας μου δεν άρεσε σε κάποια παιδιά. Με βλέπω απ'έξω απ'το Ηρώδειο να παίζω μουσική και να μου πετάνε κέρματα. Πραγματικά νιώθω ΑΧΡΗΣΤΗ. Συγγνώμη για το ζάλισμα. Θέλω πολύ όταν επιστρέψω Ελλάδα σε λίγες μέρες να συναντηθώ με άλλα άτομα με ΔΕΠΥ για να μάθω από αυτά και να πάρω λίγο θάρρος. Εμαθα για τις μηνιαίες συναντήσεις αλλά δυστυχώς θα είμαι Αθήνα μετά τις 2 Σεπτέμβρη. Για τη γνωστική/συμπεριφοριστική θεραπεία ξέρεις εσύ κάποιον καλό ψυχολόγο? Δεν ξέρω κανέναν και γενικά μέχρι στιγμής δεν είχα καθόλου καλή σχέση με τους ψυχολόγους καθώς μόνο με άφηναν να μιλάω (και μιλάω υπερβολικά πολύ) χωρίς να εκφέρουν άποψη ή να μου εξηγούν τι συμβαίνει με εμένα. Ευχαριστώ πολύ

kalod

Οι φίλοι είναι φίλοι δεν είναι επιστήμονες. Αυτό που διαφοροποιεί τη ΔΕΠΥ από την απλή απροσεξία και παρορμητικότητα είναι η ένταση και η διάρκεια ;)

Από αυτά που λες καταλαβαίνω ότι η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει πάρα πολύ μιας και θα αποκτήσεις καλύτερη αίσθηση για τον εαυτό σου και τις ικανότητες σου, ώστε να μπορείς να αξιολογήσεις μόνη σου τις δυνατότητες σου :)

Δυστυχώς δεν γνωρίζω, όμως αν μιλάμε για Αθήνα, μπορείς να πάρεις ένα τηλέφωνο στον σύλλογο adhd hellas και ίσως ξέρουν αυτοί

trelopapia

Σίγουρα οι φίλοι είναι καλοί στο να ανέχονται και να υποστηρίζουν και φυσικά δεν είναι, όπως λες, επιστήμονες. Σήμερα, μετά από τόσες αναβολές, λέω να πάρω το ριταλιν και να ξεκινήσω με 5μγ για αρχή να δω πως θα αντιδράσω. Απλά δεν ξέρω πως να καταλάβω ότι βοηθάει γιατί δεν κάνω κάτι συγκεκριμένο αυτές τις μέρες όπου πρέπει να συγκεντρωθώ. Ισως να αντιληφθώ διαφορά στα πράγματα που χάνω από δω κι από κει καθώς και να το πάρω απόφαση να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι παραπάνω  :-[. Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια, θα επανέλθω με τις εμπειρίες από τα φάρμακα και αφού συναντηθώ με κάποια άτομα στην Αθήνα.  :D



Πάνω
 

TinyPortal © 2005-2018