Πρόσφατα Θέματα

μέλη
  • Σύνολο μελών: 550
  • Latest: Danoukozz
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 844
  • Σύνολο θεμάτων: 424
  • Online Today: 5
  • Online Ever: 105
  • (Δεκεμβρίου 02, 2020, 10:25:35 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Users: 0
Guests: 11
Total: 11

Πως μπορεί να βοηθήσει ένας σύμβουλος μαθησιακών δυσκολιών?

Ξεκίνησε από kalod, Δεκεμβρίου 22, 2015, 02:03:42 πμ

« προηγούμενο - επόμενο »

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Κάτω

kalod

Έχουμε συνηθίσει να ακούμε για διάφορες ειδικότητες που μπορούν να βοηθήσουν παιδιά με ΔΕΠΥ, όπως ειδικούς παιδαγωγούς, λογοθεραπευτές κ.α. όμως υπάρχει ακόμα μία ειδικότητα που μπορεί, ενώ έχει μείνει στην αφάνεια. Ο λόγος για τον σύμβουλο μαθησιακών δυσκολιών.
Για να γνωρίσουμε καλύτερα την ειδικότητα αυτή πήραμε συνέντευξη από μια νεαρή σύμβουλο, την Μαρία Μπονιάτη, 22 χρονών η οποία ασχολείται και με παιδιά με ΔΕΠΥ, ώστε να μας κατατοπίσει τι είναι η ειδικότητα της, πως μπορεί να βοηθήσει και γενικότερα να δούμε την ΔΕΠΥ μέσα από την δική της οπτική.



Τι ακριβώς είναι ένας σύμβουλος μαθησιακών δυσκολιών και που μπορεί να βοηθήσει?
   Σύμβουλος Μαθησιακών Δυσκολιών είναι μια ειδικότητα που μπορεί να "βοηθήσει" είτε τους λογοθερεπευτές, είτε τους ψυχολόγους αλλά ακόμα καλύτερα -για μένα- τους ειδικούς παιδαγωγούς. Για να σας δώσω να καταλάβετε είναι σαν ένα παρακλάδι της συμβουλευτικής και της λογοθεραπείας . Ο σύμβουλος Μ.Δ. είν'αυτός που κάνει την αποκατάσταση των  δυσκολιών μάθησης με έναν τρόπο όχι τόσο "ιατρικό" όσο ο λογοθεραπευτής.  Είν' αυτός που με τα παιδιά , μπορεί να κάνει μαζί τους τη μελέτη , το παιχνίδι και τη ψυχαγωγία τους ,πάντα όμως με σκοπό τη βελτίωση και την απόκτηση της μάθησης. Λέγοντας κάτι τέτοιο θέλω να διευκρινίσω πως οι τρόποι, οι προσεγγίσεις καθώς και η διάθεση του κάθε παιδαγωγού /συμβούλου /εκπαιδευτή διαφέρουν.  Είτε λόγω προσωπικότητας , είτε λόγω περίπτωσης.  Ας μη ξεχνάμε πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.  Αρα, με διαφορετικές προοπτικές και ικανότητες σύλληψης κι κατάκτησης των δεδομένων μάθησης.

Δεν  υπάρχει σαφής ορισμός γι 'αυτήν την ειδικότητα γιατί από μόνη της δεν μπορεί να επιτύχει , εξαιτίας του ότι άλλες επιστήμες την καλύπτουν ονομαστικά (πχ λογοθεραπεία), και δεύτερον, δεν υπάρχει σαφής ορισμός ακόμα και του όρου "μαθησιακές δυσκολίες"... οπότε είναι προφανής η δυσκολία στο να συγκεκριμενοποιηθεί ο ρόλος και το έργο του επαγγελματία. Με λίγα λόγια,  για τον όρο Μαθησιακές Δυσκολίες, έχουν ειπωθεί και κυριαρχήσει ανάλογα με περιόδους αρκετοί ορισμοί. Αυτός που έχει επικρατήσει είναι του Kirk . "Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό , «παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες παρουσιάζουν κάποια διαταραχή σε μια ή περισσότερες από τις βασικές διεργασίες που αναφέρονται στη χρήση του γραπτού ή προφορικού λόγου. Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει περιπτώσεις όπως η ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία, η δυσλεξία, η δυσφασία, η δυσαριθμησία κ.α. Οι καταστάσεις αυτές δεν οφείλονται σε εμφανείς αισθητηριακές βλάβες, σε νοητική καθυστέρηση ή σε σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές».
Ο Kirk καταλήγει ότι τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες «.....παρουσιάζουν μια εξελικτική ανομοιογένεια στις ψυχολογικές τους λειτουργίες, η οποία περιορίζει τη μάθηση σε τέτοιο βαθμό ώστε να χρειάζεται κατάλληλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για να καλυφθούν οι  εκπαιδευτικές και διδακτικές τους ανάγκες» (Kirk, 1972).
   υγ: Είναι όμως, μια ειδικότητα που είναι αναγκαία. Μια ειδικότητα που είναι συγκεκριμένη και δε θα'πρεπε να φοβίζει ή να μην γίνει έστω γνωστή! Είναι σαν το   αλάτι για τα φαγητά ,(αυτό κρύβει μέσα του μπόλικη αγάπη για το επάγγελμά μου...αλλά...) είναι συνοδευτικό και τα κάνει νοστιμότερα.


Γιατί δεν είναι ευρέως γνωστή στην Ελλάδα αυτή η ειδικότητα?
Γνωστή δεν είναι γενικά. Οι μαθησιακές δυσκολίες σαν όρος είναι κάτι νέο στον τομέα της εκπαίδευσης και της υγείας. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα δεν είναι γνωστή πρώτον γιατί οι ίδιοι οι γονείς , θελημένα ή μη, αγνοούν την ύπαρξη δυσκολιών στο παιδί τους και δεύτερον γιατί σπουδάζεται ιδιωτικά αυτή καθ'αυτή..οπότε δεν είναι προσβάσιμη απ' όλους.

Πως μπορεί να βοηθηθεί ένα παιδί με ΔΕΠΥ μέσα από αυτό?
Ζώντας στην Ελλάδα με ρωτάς επικίνδυνα πράγματα... (γέλια)
Λοιπόν θα ξεκινήσω λέγοντας ότι η διάγνωση του ADHD είναι κλινική. Αυτό σημαίνει ότι για να κάνει κανείς μια διάγνωση θα πρέπει να υποπτευθεί μια κλινική κατάσταση ορμώμενος από προβλήματα συμπεριφοράς. Θα πρέπει να υπάρξει σαφής διαχωρισμός μεταξύ περιβαλλοντικών, γνωστικών και βιολογικών πεδίων. Σημαντικό είναι, επίσης, και το γεγονός ότι για να διαγνωσθεί ένα παιδί με ADHD θα πρέπει να παρουσιάσει μια σειρά από συμπτώματα. Ένα και μοναδικό σύμπτωμα αποτελεί ένδειξη και όχι απόδειξη ότι ένα παιδί εμφανίζει ADHD.
Πως συνδέονται οι μαθησιακές δυσκολίες με τη Δεπυ; Αν  και  η  μελέτη  των  Μαθησιακών Δυσκολιών  δεν  έχει  καθορίσει  με  σαφήνεια ένα  κεντρικό  και  κυρίαρχο  προφίλ, ορισμένα  χαρακτηριστικά  που  σχετίζονται  με  τη γνωστική ανάπτυξη και τις γνωστικές λειτουργίες, τα κίνητρα, τη συμπεριφορά και την κοινωνική ανάπτυξη συναντώνται σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό σε αρκετούς μαθητές. Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσονται, εξελίσσονται και αλληλεπιδρούν τα χαρακτηριστικά αυτά, είναι πολύ σημαντική στο βαθμό που επηρεάζει άμεσα το σχεδιασμό κατάλληλων διδακτικών παρεμβάσεων. Εφόσον ληφθούν υπόψη αυτά τα χαρακτηριστικά στη  διδακτική  παρέμβαση  στην  οποία  θα  συμμετέχουν  οι  μαθητές  με  Μαθησιακές Δυσκολίες, οι πιθανότητες επιτυχίας και αποτελεσματικότητας, μεγιστοποιούνται. Ωστόσο, τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά των  μαθητών  με  Μαθησιακές  Δυσκολίες,  όπως  έχουν  καταγραφεί  ερευνητικά,  είναι στις περιοχές της αντίληψης, της γλώσσας, της μνήμης, της προσοχής και συγκέντρωσης, της μεταγνώσης, της αυτορρύθμισης, των κινήτρων, της συμπεριφοράς, των κοινωνικών δεξιοτήτων και της συναισθηματικής εξέλιξης. Καταλαβαίνεις λοιπόν και συ ο ίδιος - χωρίς να χρειαστεί να αναλύσω το καθετί και πως επηρεάζει την Δεπυ ή πως η Δεπυ επηρεάζει αυτό- πως κάλλιστα υπάρχει μια ταύτιση στα χαρακτηριστικά των παιδιών με ΔΕΠΥ και αυτών με Μαθησιακών Δυσκολιών.
Μια άλλη άποψη που υπάρχει σχετικά με τη συνύπαρξη του φαινομένου της Δεπ-υ μ'αυτό των μαθησιακών δυσκολιών είναι πως εξαιτίας των μαθησιακών δυσκολιών των μαθητών υπάρχει μια διάσπαση και μια υπερκινητικότητα σ'αυτούς. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη γραφή και στην ανάγνωση χαρακτηρίζονται από ματαίωση και παραίτηση πολλές φορές λόγω της προσωπικής τους αποτυχίας και χαμηλής επίδοσης στο σχολικό πλαίσιο. Έτσι πολλές είναι οι φορές που παραιτούνται απ΄τις προσπάθειες τους όσον αφορά το μαθησιακό τους κομμάτι και έτσι, είτε βρίσκουν ευχαρίστηση με κάποια άλλη ασχολία ή σκέψη , είτε προσπαθούν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των γύρων τους πράττοντας εκκεντρικά και θορυβώδης.
Ο ρόλος λοιπόν του συμβούλου μαθησιακών δυσκολιών σε παιδιά με Δεπ-υ είναι πολύπλευρος όπως και θα 'πρεπε να είναι κάθε σύμβουλου και ειδικού ψυχικής υγείας η ειδικής παιδαγωγικής. Θα πρέπει να υπάρχει μια συνεργασία με το σχολείο και την οικογένεια του παιδιού. Συγκεκριμένα ,Η «θεραπευτική» αντιμετώπιση των παιδιών με ΔΕΠ-Υ πρέπει να είναι πολύπλευρη. Ένα παιδί μ' αυτή τη διαταραχή αισθάνεται ότι όλοι το επικρίνουν , ότι το αδικούν. Γι΄ αυτό πριν απ' όλα χρειάζεται την αποδοχή και την κατανόησή μας. Πρέπει να νοιώσει ότι το καταλαβαίνουν γιατί αυτό λειτουργεί για το ίδιο ως προστατευτικός παράγοντας , είναι ένας λόγος να παραμείνει στο σχολείο έστω και με τις δυσκολίες του και ένας λόγος να έχει επιδόσεις σε κάποιον τομέα έξω από το σχολείο π.χ. κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο.
Έπειτα χρειάζεται κάποιος να του βάλει όρια. Όχι όμως πολύ στενά, για να μπορούν να τηρηθούν. Το σύστημα των ορίων πρέπει να δουλεύει και στο σχολείο και στο σπίτι για να έχει αποτελέσματα. Για το λόγο αυτό και η συμβουλευτική προς τους γονείς , θα ήταν ενδεδειγμένη. Ακόμα η τροποποίηση συμπεριφοράς  και η ψυχοκινητική εκπαίδευση ή επανεκπαίδευση μπορεί να βοηθήσουν.
     Αυτό που θα πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι δεν υπάρχει μια μόνο μέθοδος αντιμετώπισης των προβλημάτων του παιδιού με ΔΕΠ-Υ. Συχνά απαιτείται ένας συνδυασμός μεθόδων  και όχι η άκριτη προσκόλληση σε ένα συγκεκριμένο θεωρητικό πρότυπο. Πολλές φορές ο συνδυασμός περισσότερων τρόπων αντιμετώπισης παρουσιάζει θεαματικά αποτελέσματα (Μπεζεβέγκης, χχ).

Για αποτελεσματική αντιμετώπιση του παιδιού οι ειδικοί που το επιβλέπουν θα πρέπει όπως προανέφερα να έχουν συνεργασία με το σχολείο και την οικογένεια.. Στον τομέα της εκπαίδευσης του παιδιού ειδικότερα (αν υποθέσουμε πως ο σύμβουλος κάνει κάποιο είδος προσομοίωσης/ παράλληλης στήριξης κτλ) :
•   Εξασφαλίστε ότι οι ενήλικοι που βρίσκονται στο σχολείο κατανοούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα παιδί με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα
•   Προσπαθήστε να θέσετε το παιδί κοντά σε έναν ενήλικα που να μπορεί να επιτηρεί τη συμπεριφορά του
•   Επιμένετε στη βλεμματική επαφή όταν μιλάτε στο παιδί και πείτε του να επαναλάβει τις οδηγίες
•   Δώστε απλές ξεκάθαρες οδηγίες, ενώ εάν είναι απαραίτητο, χωρίστε τις μεγαλύτερες οδηγίες σε αντιμετωπίσιμες ενότητες
•   Το υπερκινητικό παιδί πρέπει να κάθεται σε σημείο όπου υπάρχουν όσο το δυνατό λιγότερα οπτικά ερεθίσματα (πόρτες, παράθυρα κ.ά)
•   Διασφαλείστε ότι οι ανταμοιβές είναι σημαντικές για το παιδί και παρέχονται τόσο συχνά, ώστε να έχουν πρακτική χρησιμότητα
•   Να υπενθυμίζετε στο παιδί ότι ανεπιθύμητη είναι η συμπεριφορά και όχι το ίδιο το παιδί
•   Παρέχετε αυστηρές υπενθυμίσεις για το τι πρέπει να κάνει και, όταν είναι απαραίτητο, κάντε τις επιπλήξεις σας ιδιαιτέρως
•   Αποφύγετε τις διαπραγματεύσεις και τις συζητήσεις πάνω στο τι θεωρείται σωστή  και τι λάθος συμπεριφορά
•   Εξασφαλίστε στο παιδί ένα ασφαλές μέρος όπου μπορεί να υποχωρεί για  ηρεμεί.
Επίσης , με καλή συνεργασία και θέληση, το παιδί και ο ειδικός, μπορούν να φτιάξουν έναν κώδικα λειτουργίας, με συγκεκριμένους κανόνες, οι οποίοι να τηρούνται από όλα τα παιδιά της τάξης. Τέτοιου είδους κανόνες είναι οι παρακάτω:
•   Σηκώνω πάντα το χέρι μου πριν μιλήσω,
•   περιμένω μέχρι να έρθει η σειρά μου,
•   περιμένω να τελειώσει αυτός ή αυτή που μιλάει,
•   ακούω και προσέχω αυτόν ή αυτή που μιλάει,
•   δεν κοροϊδεύω κανέναν  για αυτά που λέει.
Τα υπερκινητικά παιδιά κατά τη διάρκεια του μαθήματος χρειάζονται κάποια διαστήματα με δραστηριότητα και για το λόγο αυτό έχουν αναπτύξει κάποιες δικές τους στρατηγικές εκτόνωσης ( πηγαίνουν στην τουαλέτα ή να πιουν νερό, να τρέχουν για να φέρουν κιμωλίες ή να μοιράσουν τα τετράδια). Είναι προτιμότερο να προλαμβάνει κανείς καταστάσεις και να αφήνει το υπερκινητικό να εκτονωθεί εκτός τάξης για λίγο, παρά να προκληθεί φασαρία.

Τέλος , όσον αφορά την αποκατάσταση των Μαθησιακών Δυσκολιών σε παιδιά με Δεπυ, εκτός του ότι κρίνω αναγκαιότερο να καλυφθούν και να δουλευτούν σε αρχικό στάδιο τα παραπάνω, είναι κάτι το οποίο βασίζεται στο σχολικό αναλυτικό πρόγραμμα της εκπαιδευτικής και νοητικής ηλικίας του παιδιού αλλά και ξέχωρων ασκήσεων με βάση το νοητικό και ακαδημαικό του επίπεδο. Σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω και την καλή και γεμάτη εμπιστοσύνη θεραπευτική σχέση και συνεργασία, όλα είναι ευκολότερα και ομορφότερα!


Δίνεται κάποια καθοδήγηση ή συμβουλευτική σε γονείς ή σε δασκάλους αν χρειαστεί?

Φυσικά και δίνουμε αφού όπως προανέφερα η κατάλληλη και η σωστότερη "θεραπεία" είναι η καλή συνεργασία με το σχολικό πλαίσιο και την οικογένεια του παιδιού (κηδεμόνες).

Με έναν ενήλικα π.χ. φοιτητή, μπορεί να βοηθήσει?
Θα σου απαντήσω ειλικρινά. Όχι τόσο. Ένας ενήλικας με Δεπυ , για να έχει γίνει φοιτητής και να 'χει μια "φυσιολογική" ακαδημαϊκή ζωή θα 'πρεπει από μικρή ηλικία να 'χει επιλύσει ή αν όχι αυτό, έστω να δουλέψει και να ξέρει τρόπους που να διαχειρίζεται τις δυσκολίες του. Ο σύμβουλος μαθησιακών δυσκολιών, σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να καθοδηγήσει και να "βρει κίνητρα" σε έναν άνθρωπο με Δεπυ. Εξαρτάται βέβαια τον θεραπευόμενο και τον θεραπευτή. Άλλοι χρειάζονται το φάρμακό τους άλλοι τον εγκεφαλικό τους οδηγό.

Ποια είναι η θεραπευτική εμπειρία σου με παιδιά με ΔΕΠΥ?
Θεραπευτική εμπειρία. Ναι !! Και από μένα στα παιδιά και απ'τα παιδιά σε μένα. Αυτό είναι το σωστό!
Ήμουν σε ένα κέντρο λογοθεραπείας και ψυχικής υγείας. Παρακολουθούσα τη λογοθεραπεία με κάποια παιδιά κι έκανα τη μελέτη τους ...και ήμουν συνυπεύθυνη σ'ένα τμήμα Κοινωνικών Δεξιοτήτων, με μία αξιόλογη Παιδοψυχολόγο που με βοήθησε πολύ ... και κάτι παιδιά που θα μου μείνουν για πάντα στη καρδιά μου.

Παρατηρείς να λείπει κάτι όσο αφορά την βοήθεια που προσφέρεται στα παιδιά με ΔΕΠΥ και μαθησιακές δυσκολίες στην Ελλάδα?
Στην Ελλάδα λείπει η ΠΑΙΔΕΙΑ γενικότερα. Δε θέλω να το αναλύσω ειδικότερα αλλά θα πω πως όσον αφορά τους τομείς που με ρωτάς, ναι.... λείπει η ΚΑΤΑΡΤΗΣΗ , Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΤΟ ΜΕΡΑΚΙ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ των εκπαιδευτικών που ασχολούνται με παιδιά και άτομα με Μ.Δ και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες γενικότερα. Λίγοι αγαπάνε τη δουλειά τους. Λίγοι προσφέρουν. Λίγοι αποδίδουν. Λέιπει η όρεξη για βοήθεια, αλληλεγγύη και το "γαμώτο" του θεραπευτή για τον θεραπεύομενο. Πρέπει να γουστάρεις να το κάνεις...αλλιώς πήγαινε σε μια τάξη και διάβαζε το βιβλίο του υπουργείου για την ύλη που πρέπει να παραδώσεις την επόμενη μέρα.

Τέλος, υπάρχει κάτι που αγαπάς στα παιδιά αυτά?
Σε αυτά ...τίποτα. Σε όλα, όλα! Αγαπώ τα παιδιά. Αγαπώ τα πάντα τους....
Τα παιδιά με Δεπυ, χάνονται , ονειρεύονται και ζουνε αυθόρμητα. Όπως θα 'πρεπε να ζουμε όλοι!

Πάνω
 

TinyPortal © 2005-2018