Πρόσφατα Θέματα

μέλη
  • Σύνολο μελών: 550
  • Latest: Danoukozz
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 844
  • Σύνολο θεμάτων: 424
  • Online Today: 5
  • Online Ever: 105
  • (Δεκεμβρίου 02, 2020, 10:25:35 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Users: 1
Guests: 4
Total: 5

Αλλος ένας με ΔΕΠ-Υ

Ξεκίνησε από chris___, Αυγούστου 08, 2016, 09:00:29 μμ

« προηγούμενο - επόμενο »

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Κάτω

chris___

Kαλησπέρα και από εμένα στην παρέα σας.Με λένε Χρήστο και είμαι 38 χρονών.Από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου θα με περιέγραφα ως ένα παιδί διαφορετικό από τα άλλα και αντιμετωπίζω διάφορα προβλήματα τα οποία δυστυχώς ποτέ μου δεν αντιμετώπισα όπως έπρεπε και συνεχίζω να τα βρίσκω εμπρός μου.Αφηρημένος,απρόσεκτος,ατσούμπαλος,τσαπατσούλης και γενικά ανοργάνωτος.Ιδιαίτερα υπερκινητικό δε θα με περιέγραφα με την έννοια να τρέχω πέρα-δώθε αλλά πάντα ήθελα να κάνω κάτι για να απασχολώ τα χέρια μου.πχ Επιανα διάφορα αντικείμενα και τα πείραζα ή τα χαλούσα.Ετρωγα απο "βαρεμάρα" την κουβέρτα μου,τις άκρες απο τις μπλούζες μου,τα νύχια μου,τα παιχνίδια μου και γενικά είχα ένα θέμα ότι έβλεπα ότι μπορεί να φαγωθεί απο άψυχο αντικείμενο το έβαζα στο στόμα μου για να το δοκιμάσω.
Επίσης έκανα και ζημιές απλά και μόνο επειδή ήθελα να κάνω κάτι για να περάσει η ώρα..Οταν ξεκίνησα το σχολείο στην Α δημοτικού φάνηκαν και τα υπόλοιπα προβλήματα μου.Εδώ να πω ότι είμαι αριστερόχειρας και ακόμη και σήμερα μπερδεύω το αριστερό με το δεξί.Απο μικρός παρατηρούσα ότι ήμουν και πολύ αδέξιος.Η ανάγκη μου για συνεχή ενασχόληση των χεριών μου με κάποιο αντικείμενο,με οδήγησε στο να τρώω μολύβια και μπογιές,να έχω συνεχώς λερωμένα χέρια και γενικά ατημέλητη εμφάνιση και έτσι αυτό οδήγησε τους συμμαθητές μου στο να μου κολλήσουν διάφορα παρατσούκλια πχ βρωμύλος..Συνέχεια σκόνταφτα πάνω σε διάφορα αντικείμενα και γενικά είχα μεγάλο πρόβλημα στο να συγκεντρωθώ σε κάτι για πολύ ώρα.Το διάβασμα ποτέ δε μου άρεσε ιδιαίτερα.Πάνω απο 5 λεπτά το θεωρούσα "κόλαση" για μένα αλλά για κάποιο λόγο ήμουν καλύτερος στα θεωρητικά μαθήματα και καθόλου στα μαθηματικά.Επίσης είχα προβλήματα στην ομιλία.Δε μπορουσα να πω σωστά το Δ και Θ και αυτό οδήγησε σε περαιτέρω κοροϊδία απο τους συμμαθητές μου.Καθώς και στην γυμναστική για κάποιο λόγο που δεν μπορούσα να καταλάβω,έκανα ανάποδα τις ασκήσεις απο τους άλλους και ένιωθα χαζός.Επίσης πάντα είχα την τακτική που έλεγε "μην κάνεις σήμερα ότι μπορείς να κάνεις αύριο" δηλαδή είμαι αναβλητικός στο φουλ.Οτι απαιτεί αποκλειστική συγκέντρωση πάνω απο 5 λεπτά το αποφεύγω όσο μπορώ.Προτιμώ να κάνω 10 πράγματα των 5 λεπτών παρά ένα των 50.
Ολα αυτά με οδηγούσαν σιγα-σιγα στο να απομονώνομαι απο τους υπόλοιπους γιατί ένιωθα ότι υστερώ.Στο σπίτι η πλήρης ανοργανωσιά και χάος.Να μη θυμάμαι που αφήνω τα πράγματα μου,το δωμάτιο μου να είναι ένα απέραντο χάος και η μάνα μου να φωνάζει και να με λέει τεμπέλη.Οσες φορές και να υποσχόμουν ότι θα αλλάξω,αυτό γινόταν μόνο όταν υπήρχε επίβλεψη.Μόλις με άφηναν λίγο λάσκα,γινόταν πάλι το ίδιο.
Το σχολείο το τελείωσα με χίλια ζόρια.Στην  Β λυκείου ήθελα να τα παρατήσω αλλά τελικά μετά απο τεράστιο ψυχολογικό πόλεμο που μου έκανε η μάνα μου,αναγκάστηκα να το τελειώσω.Μετά και μέχρι να πάω στρατό με έστειλε σε δουλειές για ανειδίκευτους εργάτες όπως η οικοδομή και παρεμφερή επαγγέλματα.Εκει λοιπόν για άλλη μια φορά φάνηκε η αδυναμία μου να δουλέψω σωστά.Εκανα πολλά και χαζά λάθη ακόμη και στα πιο απλά πράγματα όπως πχ να πάρεις ένα εργαλείο απο τον Α όροφο και να το πας στο Β.Αυτό με έκανε να νιώθω ακόμη πιο εξωγήινος..Και ακόμη έχω γενικότερα θέματα προσανατολισμού και ακολούθησης οδηγιών.Τον προσανατολισμό τον έλυσα εν μέρει απο τότε που εμφανίστηκαν τα gps.Ετσι πλέον μπορώ να οδηγήσω και σε ένα ξένο μέρος,κάτι που πριν δεν το τολμούσα γιατί ήξερα ότι 99.9% θα χαθώ και θα ψάχνομαι.
Η πρώτη φορά που ήρθα αντιμέτωπος με την διάγνωση της ΔΕΠΥ ήταν στα 20 μου χρόνια που μπήκα στο στρατό.Εκεί λοιπόν με το που μπήκα με είδαν πως ήμουν και πως φερόμουν και με έστειλαν για εξέταση στην ψυχιατρική πτέρυγα γνωστού στρατιωτικού νοσοκομείου.Εκει έμεινα 3 εβδομάδες περίπου και βγήκα Ι4ψ με αιτιολογία γενικευμένη αγχώδη διαταραχή,διάσπαση προσοχής και ελαφριάς μορφής ιδψ.Εκει για πρώτη φορά πήρα όνομα για όλα αυτά που μου συνέβαιναν.Οι γονείς μου με το που μαθαίνουν ότι βρίσκομαι εκεί μέσα,ήταν σαν να έπεσαν απο τα σύννεφα."ωχ τι έκανες,κατάστρεψες τη ζωή σου,κανείς δε θα σε παίρνει για δουλειά με το τρελόχαρτο,κοίτα πως θα το κουκουλώσεις για να μην καταστρέψεις το μέλλον σου κτλ" Και ενώ μου προτάθηκε να πάρω αναβολή και φαρμακευτική αγωγή, αρνήθηκα και υπηρέτησα με όλα αυτά ως Ι4.
Ετσι πρακτικά συνέχισα την ζωή μου "κανονικά" σαν να μην τρέχει τίποτε..Για καλή μου τύχη με το που απολύθηκα βρήκα αμέσως δουλειά σε μια επιχείρηση ως ανειδίκευτος που έχει σχέση με υπολογιστές και όχι μόνο.Εδώ να πω ότι υπολογιστή είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου στα 20 μου και ήταν η πρώτη φορά που ένα αντικείμενο ήταν ικανό να με κρατήσει συγκεντρωμένο για αρκετό χρόνο.Τα χαζολάθη βέβαια και σε αυτή την δουλειά πολλά αλλά επειδή έδειξα μεράκι και όρεξη να μάθω καθώς μου άρεσε το αντικείμενο με κρατήσανε τα αφεντικά.Πάρα πολλά στα 16 χρόνια που ασχολούμαι με αυτή την δουλειά ακόμη και μετά από τόσα χρόνια που ξέρω πως γίνεται η δουλειά πάλι είναι φορές που έχω πολύ σημαντικό πρόβλημα συγκέντρωσης και θα γίνει η βλακεία γιατί κάποια πράγματα δουλεύουν real time.Γενικά κουτσά-στραβά όλα αυτά τα χρόνια κατάφερα να κρατήσω την δουλειά μου και να ζω μόνος μου σε δικό μου σπίτι.Σε ένα σπίτι όπου τα πάντα όλα είναι σε μια "ειδική" τάξη.Την δική μου χαώδη τάξη.Και η αλήθεια είναι ότι έχω συνηθίσει έτσι και δεν με ενοχλεί καθόλου αυτό.
Επίσης από τότε που έβγαλα τα δικά μου χρήματα,δεν κατάφερα ποτέ να είμαι εγκρατής και να κάνω έστω και μια μικρή αποταμίευση.Πάντα ξόδευα και ξοδεύω χωρίς λόγο,να αφήνω πάντα τους λογαριασμούς για την τελευταία προθεσμία και τα τελευταία χρόνια που αντιμετωπίζουμε και προβλήματα πληρωμής απο την επιχείρηση,έχω φτάσει να χρωστάω σε πιστωτικές,δεη,νερό.Και ενώ θα μπορούσα να τα έχω πληρώσει,δεν το έκανα γιατί είμαι ανοργάνωτος.
Αυτό όμως που δεν έχω καταφέρει ποτέ μου είναι να έχω προσωπικές σχέσεις.Οσο και αν ακούγεται παράξενο είμαι 37 χρονών,δεν έχω καθόλου φίλους παρά μόνο γνωστούς,παρά μόνο 1 φίλο 500χλμ μακριά και δεν έχω κάνει ποτέ μου σχέση με γυναίκα.Αυτό το τελευταίο είναι που με ενοχλεί πιο πολύ από όλα.Οτι προσπάθειες έχω κάνει έχουν πέσει όλες στο κενό.Και έχω πραγματικά απογοητευτεί.
Πάντα έλεγα να παω σε κάποιο ψυχολόγο ή ψυχίατρο να παλέψω όλο αυτό το χάος αλλά σχεδόν πάντα το μετανιώνω.Το βράδυ λέω θα πάω και το πρωϊ το ξεχνάω.2 φορές κατάφερα την τελευταία 5ετια να πάω αλλά μετά την 1η συνεδρία όταν μου έλεγαν ότι θέλει πολύ δουλειά όλο αυτό,απογοητεύτηκα και δεν ξαναπήγα.Και δεν είχα κάποιο κίνητρο να ξαναπάω.Τη 2η φορά που πήγα ήταν γιατί είχα γνωρίσει μια κοπέλα και τα "φτιάξαμε" από απόσταση και μου έλεγε εκείνη να πάω.Ετσι εγώ για να μην την απογοητεύσω πήγα αλλά την επόμενη εβδομάδα,τα "χαλάσαμε" και έτσι και εγώ θεώρησα ότι δεν έχει νόημα να ξαναπάω.
Φέτος ξεκίνησα ομαδική ψυχοθεραπεία στο επίπεδο σεμιναρίων σε σχετικά κοντινή πόλη (μένω σε επαρχιακή πόλη) που βρήκα στο fb τυχαία και εκεί είδα ότι θα πηγαίνουν και κάποιες ωραίες κοπέλες και έτσι πήρα την απόφαση να πάω.Το αποτέλεσμα ήταν να πάρω 3 fb add αλλά το πράγμα δεν προχώρησε παρακάτω.Γενικά απο μικρός όταν οι άλλοι μαζί με τα μαθήματα,κοιτούσαν να κάνουν και κοινωνικές συναναστροφές εγώ μετά απο κάποιες προσπάθειες,κρυβόμουν γιατί δεν ήθελαν να δουν ότι είμαι αδέξιος,αφηρημένος (να μου μιλάνε και εγώ να κάνω πως προσέχω και ας μην προσέχω) και με κοροϊδέψουν.Ετσι απέρριψα κάποιες ευκαιρίες για γνωριμίες που μου έτυχαν όταν ήμουν μικρότερος υπό το φόβο ότι δεν αξίζω και στο τέλος θα φτάσω να γίνω ρεζίλι.
Το πόσο κακό μου έκανα όλα αυτά τα χρόνια,το κατάλαβα την τελευταία 3ετια.Τότε ήταν που μου χτύπησε έντονα το καμπανάκι της μοναξιάς και του φόβου ότι θα ζήσω μόνος μου και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου.Ολα αυτά τα χρόνια νιώθω ότι έζησα κάπως στον αυτόματο πιλότο.Την τελευταία αυτή 3τια προσπάθησα να κινητοποιηθώ κάπως παραπάνω.Εβγαινα έξω,έκανα ταξίδια και βόλτες με σκοπό να βρω φίλους και κοπέλα.Εκανα κάποιες γνωριμίες οι οποίες δυστυχώς δεν κατέληξαν πουθενά.Μόνο μερικά χρέη σε πιστωτική και τα οποία θα είχα αποπληρώσει ήδη αν απο την εργασία μου,μας πλήρωναν κανονικά αντι να φτάσουμε να είμαστε κοντά στους 20 μήνες μέσα.Κακή επιλογή και εκεί δηλαδή.Στήριξη απο γονείς δεν υπάρχει και η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω κιόλας γιατί τους θεωρώ υπεύθυνους σε μεγάλο βαθμό για ότι παθαίνω.Στην μάνα μου έχω δει πολλάκις διάφορα απο τα συμπτώματα μου και ποτέ δεν το παράδεχθηκε..Και όλα τα χρόνια ακούω συγκρίσεις με τα παιδιά των άλλων."γιατι το δικό μου παιδί είναι το χαζό,γιατί οι άλλοι προόδευσαν και άλλα τέτοια"..
Γενικά είμαι σε ένα αδιέξοδο απο το οποίο δε ξέρω πως μπορώ να βγω.Δε ξέρω πως μπορώ να αντιστρέψω το κλίμα.Είμαι σε μια φάση που νιώθω και λέω στον ευατό μου "γιατί εγώ.γιατί έπρεπε εγώ να έχω και να τα περνάω όλα αυτά"
Σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε το βήμα για να εκφράσω τα προβλήματα μου.Εύχομαι δύναμη και κουράγιο σε όλους σας και να ξεπεράσετε τα δικά σας θέματα.

kalod

Χρήστο καλωσόρισες και με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά μας έφαγαν οι διακοπές.

Μπράβο σου και συγχαρητήρια που έστω και τώρα βρήκες το θάρρος και το κουράγιο να το ψάξεις και να εκφράσεις όλα αυτά που νιώθεις! Θέλει κότσια, και μπορείς να αναγνωρίσεις στον εαυτό σου αυτή την μικρή επιτυχία!

Όλα αυτά που λες μου θυμίζουν πολλά πράγματα. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος.
Τα συμπτώματα σου θυμίζουν ξεκάθαρα ΔΕΠΥ, και από ότι διάβασα, μοιάζει να έχεις συμπτώματα και από άλλες παθήσεις.
Μπορείς να κάνεις πραγματικά πολλά για να βοηθήσεις τον εαυτό σου! Να είσαι σίγουρος ότι αν το πάρεις απόφαση να βελτιώσεις την ζωή σου θα τα καταφέρεις! Η ΔΕΠΥ αλλά και τα περισσότερα συμπτώματα δεν είναι το μοναδικό σου χαρακτηριστικό, αλλά είσαι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα με τα καλά της και τα κακά της! Αυτά θα πρέπει να τα ανακαλύψεις!
Οι γονείς σου με την στάση τους δυστυχώς σε κράτησαν πολύ πίσω, αλλά έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν, δυστυχώς ή ευτυχώς είναι και αυτοί άνθρωποι! Δεν είσαι αυτός που νομίζουν.

Τι μπορείς να κάνεις:
1) Για να κινητοποιηθείς να αλλάξεις την ζωή σου, δοκίμασε να φανταστείς (ή να γράψεις) πως θα ήθελες να τον ιδανικό σου εαυτό και για ποια πράγματα θα ήθελες να σε θυμούνται. Μετά προχώρα απλά προς το όνειρο σου!
2)Δοκίμασε γνωστική συμπεριφορική ψυχοθεραπεία. Είναι η καταλληλότερη για την ΔΕΠΥ και μάλλον η γρηγορότερη θεραπεία! Αν δεν μπορείς να βρεις θεραπευτή πες μας να σε βοηθήσουμε. Υπόσχομαι ότι θα δεις δραματική διαφορά πάρα πολύ γρήγορα.
3) Ξεκίνα!!!!  ;)

Εδώ είμαστε εμείς! :)

chris___

Αυγούστου 19, 2016, 09:05:47 μμ #2 Τελευταία τροποποίηση: Αυγούστου 19, 2016, 09:15:33 μμ από chris___
Kαλησπέρα.Ευχαριστώ για την απάντηση σου.Μένω στην Κοζάνη.Πράγματι θα μπορούσαμε να πούμε πολλά.Σίγουρα μπορεί να υπάρχει και κάποια συννοσυρότητα και αυτό με απογοητεύει ακόμη πιο πολύ.Λες να το πάρω απόφαση αλλά το θέμα είναι ότι όσες φορές πήγα να το πάρω απόφαση είχα κάποιο κίνητρο που τουλάχιστον αυτή την περίοδο δεν έχω.Στην ομαδική ψυχοθεραπεία που αναφέρθηκα και έκανα φέτος μεταξύ φεβρουαρίο-μαϊο βασιζόταν στην μέθοδο της γνωστικής-συμπεριφορικής.Το θέμα είναι ότι δεν νιώθω ότι αποκόμμισα κάτι απο εκεί καθώς μετά το πρώτο 5λεπτο ήμουν εκεί σωματικά αλλά πνευματικά αδυνατούσα να είμαι.Το μυαλό ταξίδευε κλασικά αλλού..Επανερχόμουν για κάποια ώρα στο πρακτικό κομμάτι όπου κάναμε κάποιες ασκήσεις αυτογνωσίας κτλ αλλά και πάλι αδυνατώ να τα εφαρμόσω αυτά στην ζωή μου.
Απαντώ και στα 3 που γράφεις
1.Δεν έχω όνειρο.Απο μικρός όταν είδα ότι υστερώ σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους,σταμάτησα να έχω όνειρα.Κατάλαβα ότι είναι πολύ να έχω όνειρα και απλά ήθελα να περνάνε οι μέρες και όπου βγει
2.Οπως είπα μένω Κοζάνη και εδώ δεν έχω βρει κάποιον με αυτή την μέθοδο.Αλλά θα είμαι ειλικρινής.Και να έβρισκα για να πήγαινα,θα έπρεπε να είμαι 100% βέβαιος ότι θα έχω κερδίσει κάτι στο τέλος.Να πχ ας πούμε φέτος που πήγα στην ομαδική (θεσσαλονίκη ήταν) το έκανα επειδή πήγαιναν περισσότερες γυναίκες και είπα μήπως αλλάξει η "τύχη" μου.Αλλά τελικά απογοητεύτηκα..Η πλάκα είναι ότι μετά τον Μαϊο βρήκα όντως κάποια κοπέλα στη θεσσαλονίκη (όχι απο την ομαδική αλλά την είχα γνωρίσει απο νετ απο κάποιο φόρουμ που έγραφα που ασχολείται επίσης με ψυχ θέματα αλλά για ΔΕΠ-Υ δεν έχουν καν ενότητα)  και βγαίναμε και ήρθαμε αρκετά κοντά και είπα ότι αλλάζει η τύχη μου αλλά τελικά ξαναγύρισε στον πρώην της και εγώ απογοητεύτηκα πάλι.Το θέμα εδώ είναι ότι κατάφερα και πάλι να μείνω άφραγκος και να χρωστάω από πάνω.Καθως πήγαινα στην πόλη της (άνεργη αυτή) και βγαίναμε 2-3 φορές την εβδομάδα,κατάφερα στα μέσα ιούλη να μην έχω φράγκο καθώς ξόδεψα όσα χρήματα είχα καταφέρει με πολύ κόπο να μαζέψω και κατάφερα να χρωστάω και στη ΔΕΗ/Νερο κτλ αφού ξόδεψα και αυτά τα χρήματα,πιστεύοντας ο αφελής ότι αυτή την φορά θα είναι εντάξει οι εργοδότες μου και θα με πληρώσουν κανονικά το μήνα και θα μπορέσω να "ρεφάρω"..Και η απογοήτευση και εδώ μεγάλη.
3.Ναι το ξεκίνα είναι μια κουβέντα και εγώ την λέω στον ευατό μου αλλά δύσκολα το παίρνω απόφαση.Αυτή τη στιγμή που μιλάμε αντικειμενικά το μεγαλύτερο μου πρόβλημα είναι το οικονομικό.Ξέρω ότι πρέπει να ψάξω για άλλη δουλειά αρχικά αν θέλω να επιβιώσω.Δυστυχώς είμαι σε ένα κλάδο που περνάει μεγάλη κρίση και η πρώτη φορά αριστερά έχει βαλθεί να βάλει "τάξη" μετά απο και καλά 27 χρόνια ανομίας και δήθεν διαφθοράς και ο κίνδυνος να βρεθούμε στον δρόμο είναι πλέον ορατός..
Αλλά δεν το παίρνω απόφαση να το κάνω δυναμικά.Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν έχω σπουδάσει και κάτι που θα μου δίνει την δυνατότητα να ψάξω για εργασία με αξιώσεις.Απόφοιτος γενικού λυκείου είμαι που πρακτικά σημαίνει 0 στον εργασιακό τομέα,καθώς ποτέ μου δεν είχα όρεξη για διάβασμα και να πάω παραπέρα και εδώ που είμαι τώρα είμαι πρακτικά αυτοδίδακτος.Και 3 χρονια στα ΤΕΕ ως τεχνικός υπολογιστών που ως πτυχίο είναι πάλι επιπέδου λυκείου χωρίς κάποια ιδιαίτερη ισχύ.Και η επιχείρηση πάει σκατά οικονομικά και αυτή την στιγμή μου χρωστάνε κοντά στα 15000€.Το μόνο θετικό είναι ότι εδώ μέσα μπορώ να είμαι ο ευατός μου.Το πόστο μου απαιτεί να κάνω κάποιες φορές πχ 10 πράγματα ταυτόχρονα.Σε αυτό είμαι καλός καθώς πετάγομαι γρήγορα απο το ένα στο άλλο.Απο αυτά τα 4 θα τα κάνω καλά,τα 3 στο άρπα κόλλα και προφανώς μπορεί να γίνει το λάθος και τα υπόλοιπα 3 θα τα ξεχάσω ή θα βαρεθώ να τα κάνω μέχρι να είναι πάνω απο το κεφάλι μου ή να μου θέσουν προθεσμία.Οι άλλοι συνάδελφοι κάνουν 1 πράγμα τη φορά και αυτό κάποιες φορές λάθος και έτσι όταν κάνω εγώ λάθος,καλύπτεται άνετα υπό τον μανδύα του "κάνει πολλά πράγματα ο χρήστος και γιαυτό κάνει λάθος" και όχι επειδή είμαι αφηρημένος και απρόσεκτος γιατι η αλήθεια είναι ότι αν συγκεντρωνόμουν δε θα έκανα ούτε αυτά τα λάθη.Γενικά όλα αυτά τα χρόνια αντί να με φέρουν αυτοί στα μέτρα τους στο κομμάτι της εργασίας από άποψη οργανωτικότητας και τρόπου δουλειάς,τους έχω φέρει εγώ στα δικά μου..Και οκ όταν πληρωνόμασταν κάθε μήνα ήταν εντάξει.Και σκέφτομαι ότι δεν είμαι ικανός να βρω αλλού εργασία και όπου πάω θα θέλουν να λειτουργώ με τον δικό τους τρόπο και στο τέλος θα με διώξουν όπως άλλωστε έγινε και στις πιο απλές δουλειές που πήγα πχ στην οικοδομή.
Εν τω μεταξύ την υπερκινητικότητα που ανέφερα με τα στυλό κτλ την έχω ακόμη.Ολα μου τα στυλό είναι μασημένα... Kαι γενικά δεν μπορώ να κάτσω ήσυχος στην καρέκλα μου..Πέρα απο τις σκέψεις που πάνε όπου γουστάρουν,κινούμαι συνέχεια στις καρέκλες  με τέτοιο τρόπο και τις σπάω..Ενας συνάδελφος μετά απο τις άπειρες καρέκλες που έχω σπάσει εδώ μέσα,με αποκάλεσε ως λογοπαίγνιο chairminator από το αντίστοιχο του terminator ως καταστροφέα  :P και είχε δίκιο..
Τέλος να πω ότι όπως είπα για να κάτσω σοβαρά να παλέψω τα θέματά μου καλώς ή κακώς θέλω κάποιον να με σπρώξει προς αυτό και να ξέρω ότι το κάνω και έχω αποτέλεσμα.Αυτή την στιγμή πχ έτσι όπως είμαι μόνος και έρημος,ξεχασμένος κοινωνικά αν είχα πχ 5000€ δε θα το ξόδευα στην όποια ψυχοθεραπεία με την ελπίδα του ΘΑ αλλάξει κάτι..Θα πήγαινα όπως έκανα πάντα (δε βάζω μυαλό παναθεμα με) σε πιο υλικές και άμεσες απολαύσεις.πχ αφου πλήρωνα τους λογαριασμούς γιατί είμαι στο όριο πριν μου κόψουν τις παροχές,θα έπαιρνα ένα κινητό ή gadgets γενικότερα (μιας και αυτό είναι το χόμπυ μου και μέσω αυτού έχω καταφέρει να έχω αρκετούς γνωστούς αλλά όχι φίλους) που έχει πέραση και θα συζητούσα γιαυτά στα διάφορα φόρουμ νιώθοντας έτσι μέρος της κοινωνίας,θα πήγαινα κανένα ταξιδάκι με την ελπίδα να γνωρίσω κόσμο που θα με αποδεχτεί γιαυτό που είμαι (αφού βλέπω ότι αυτό δε δουλεύει γιατί επιμένω δεν ξέρω..) και άλλα τέτοια "πεζά" πράγματα που ξέρω ότι η απόλαυση είναι εφήμερη και δεν λύνει αλλά απλά κουκουλώνει ελάχιστα το πρόβλημα.

kalod

Κατάλαβα, βλέπω τα πράγματα που σε προβληματίζουν είναι χρόνια.

Σου έχω ένα καλό νέο. Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει ομάδα αυτοβοήθειας για άτομα με ΔΕΠΥ ,εκεί θα νιώσεις ακόμα περισσότερο ότι σε καταλαβαίνουν, ότι είναι παρέα και σαφώς υπάρχει αποδοχή! Νομίζω είναι πιο ουσιαστικό από τις πρόσκαιρες ικανοποιήσεις και κρατάει και περισσότερο! Από Σεπτέμβρη θα έχει συναντήσεις ξανά. (Γράψου στην σελίδα του φόρουμ στο facebook και θα σου στείλω πρόσκληση)

Μπορώ να σε βοηθήσω να βρεις τέτοιο ψυχοθεραπευτή όταν το αποφασίσεις. Η ομαδική ψυχοθεραπεία φαίνεται ότι δεν σου ταιριάζει αυτή την στιγμή έτσι και αλλιώς, και αυτό δεν είναι κακό.

Αυτό που μου απάντησες ότι δεν είχες ποτέ όνειρο ήταν απίστευτο! Πρέπει να αποθαρρύνθηκες πολύ, και σε αυτό σε καταλαβαίνω καλά. Όμως τα κατάφερα και με προσπάθεια προχώρησα, ακόμα και αν έχω δρόμο ακόμα. Να είσαι σίγουρος ότι μπορείς και εσύ.

Το σημαντικότερο που βλέπω σε αυτή την φάση είναι να βρεις την δύναμη και κινητοποιηθείς ώστε να προχωρήσεις.
Λες ότι δεν έχεις όνειρο, όμως δεν συμφωνώ, εσύ είπες ότι έψαχνες κοπέλα. Έχεις "θέλω", Απλά στόχο δεν βλέπω.

Δοκίμασε τα εξής:
1)Σκέψου, τι πιστεύεις ότι θα σε έκανε ευτυχισμένο?
2)Τι θα έκανες αν δεν φοβόσουνα ότι θα αποτύχεις?
3) Αφού απαντήσεις στα παραπάνω, ποιος θα μπορούσε να ήταν ένας στόχος που θα μπορούσες να βάλεις τώρα ώστε να γίνεις πιο ευτυχισμένος?


chris___

Αυγούστου 22, 2016, 07:56:04 μμ #4 Τελευταία τροποποίηση: Αυγούστου 22, 2016, 08:02:57 μμ από chris___
Nαι φυσικά και τα πράγματα που με προβληματίζουν είναι χρόνια.Βασικά από τότε που θυμάμαι να υπάρχω,με προβληματίζουν όλα αυτά.Δεν θα έλεγα σε καμμιά περίπτωση ότι έζησα ανέμελα παιδικά χρόνια όπως άλλα παιδιά και προτιμώ την ζωή μου ως ενήλικα.Βλέπω άλλους να νοσταλγούν τα παιδικά τους χρόνια και εγώ αναρωτιέμαι γιατί να κάνω κάτι τέτοιο. γιατί ως ενήλικας κατάφερα να δουλεύω,να είμαι ανεξάρτητος,να έχω δικό μου σπίτι,να οδηγάω το αμάξι μου και να μην έχω την γκρίνια των γονέων μου που πρακτικά ποτέ δεν τους έχω νιώσει ως δικούς μου ανθρώπους και γονείς..Και γενικά στο τώρα περνάω καλύτερα από ότι όταν ήμουν μικρός αλλά όχι τόσο καλά όσο θέλω.
1.Θα με έκανε ευτυχισμένο να είχα μια δουλειά που θα με πλήρωναν κανονικά και δε θα είχα το άγχος του πως θα βγει η επόμενη μέρα.Η να μας πληρώνουν και πάλι κανονικά στη δουλειά που κάνω τώρα και μου αρέσει (800€ + ένσημα στην Ελλάδα του 2016 για Ιδιωτικό τομέα και να τα παίρνει κάθε μήνα είναι καλά και δύσκολα από όσα ακούω γύρω μου,βρίσκει κανείς πλέον δυστυχώς και πόσο μάλλον κάποιος που δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο πτυχίο) και να πάρω και όσα μου χρωστάνε.Και μια σχέση με μια γυναίκα που θα αλληλοκαταλαβαινόμασταν.
2.Τα πάντα αν δεν φοβόμουν ότι θα αποτύχω.
3.Το 1 αλλά δύσκολα δυστυχώς να το πετύχω.
Στο fb έχω κάνει like στην σελίδα πολύ πριν γράψω εδώ πέρα.Οποτε στείλε μου πρόσκληση να έρθω στην επόμενη συνάντηση σας αν και η αλήθεια είναι ότι έχω πει πάρα πολλά εδώ μέσα για μένα χάριν φυσικά της υποτιθέμενης ανωνυμίας που προσφέρει το νετ και όσο να`ναι θα ντρέπομαι κάπως να εμφανιστώ από κοντά αλλά θα το προσπαθήσω να έρθω.

kalod

Καταλαβαίνω καλά τα περισσότερα που λες.

Φαίνεται λοιπόν ότι ξέρεις πολύ καλά προς τα που είναι η ευτυχία σου. Ίσως τα μικρά βηματάκια να σε διευκόλυναν προς αυτή την κατεύθυνση. π.χ. αντί για στόχο "να βρω δουλεία" μπορεί να μπει στόχος "να στείλω βιογραφικό" ή "Να ψάξω στις αγγελίες" κλπ κλπ
Φυσικά είναι δικό σου θέμα και επιλογή, και δεν επιμένω.

Όσο αφορά την ομάδα, όλοι έχουν τις δυσκολίες τους και μάλιστα πολλές είναι κοινές. Θα νιώσεις γρήγορα άνετα γιατί η παρέα είναι καλή. Την πρώτη φορά που είχα πάει και εγώ στην ομάδα αυτοβοήθειας στην Αθήνα ανησυχούσα, αλλά πραγματικά ένιωσα πολύ γρήγορα άνετα και ήταν πολύ πιο χαλαρά από ότι φανταζόμουν.
Με το καλό λοιπόν!

chris___

Αυγούστου 23, 2016, 04:54:55 μμ #6 Τελευταία τροποποίηση: Αυγούστου 23, 2016, 04:57:35 μμ από chris___
Σωστά τα λες.Βιογραφικό δεν χρειάστηκε ποτέ μου να συντάξω ή να στείλω.Την δουλειά αυτή την βρήκα μέσω γνωστών και μιας δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω,το προσπάθησα και έμεινα..Αυτό που κάνω δυστυχώς δεν είναι κάτι που υπάρχει σε αγγελίες.Αλλες 2 επιχειρήσεις είναι στην περιοχή μου με το ίδιο αντικείμενο και αυτές φυτοζωούν επίσης και οι εκεί εργαζόμενοι είναι στα ίδια οικονομικά χάλια.Απο αγγελίες έχω ψάξει για ανειδίκευτος σε οτιδήποτε εδώ πέρα και είτε δεν υπάρχει κάτι ή ζητάνε εργασιακή εμπειρία που εγώ δεν έχω.Η λαντζιέρης σε κάνα εστιατόριο 6 ώρες για 250-300€ το μήνα και 1 ένσημο την εβδομάδα..Μου τα έλεγε προχθές ένας πρώην συνάδελφος που συνάντησα τυχαία στο δρόμο.Δηλαδή χειρότερα από ότι είμαι εδώ πέρα.
Και η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιες καταστάσεις με αποθαρρύνουν ακόμη πιο πολύ.Καθώς σκέφτομαι ότι φυσιολογικοί άνθρωποι είναι σήμερα άνεργοι ή ζουν με μισθούς πείνας και εγώ ως προβληματικός από την ώρα γέννησης μου,θα έχω καλύτερη τύχη?
Ετσι φτάνω στο σημείο να κάνω τον μαλάκα πια εδώ μέσα,γιατί δυστυχώς δεν έχω την αυτοπεποίθηση να κυνηγήσω κάτι καλύτερο.Ενα ίσως θετικό είναι ότι σε 2,5 περίπου χρόνια θα έχω 15 χρόνια εργασίας δηλαδή 4500 ένσημα και έτσι θα έχω εξασφαλίσει την κατώτατη σύνταξη.Αν φυσικά υπάρχει σύνταξη στην Ελλάδα για την δική μας γενιά..χαχαχα

Ανθη

Καλησπερα ,εχω εναν εφηβο 15 ετων με στοιχεια δεπυ οπως βγηκε η γνωματευση απο το ιατροπαιδαγωγικο παπανικολαου ,στα κεδδυ η διαγνωση ηταν δυσγραφια ,δυσορθογραφια  ομωςεγω βλεπω πολλα συμπτωματα του γιου μου απο ατομα που εχουν γραψει τις εμπειριες τους εδω στο φορουμ σας.Ο γιος μου εν συντομια θα σας πω οτι κανει ζημιες χωρις λογο ,μασαει συνεχεια πλαστικα  του εχω παρει τσιχλες αλλα τις καταπινει σχεδον αμεσως εχει πολυ αγχος ,ερχεται σχεδον παντα ασημειωτος απο το σχολειο,σκισμενα τετραδια και βιβλια,δημιουργει φασαριες στο σπιτι χωρις  λογο. Για την νευροαναδραση εμαθα απο μια μητερα που την εκανε στην Αθηνα και τα παιδια της ειδαν μεγαλη βελτιωση ηθελα να ρωτησω για θεσνικη αν υπαρχει ειδικος και οτι μπορει να γινει και στο σπιτι αλλα πως αγοραζεις το μηχανημα? Ενδιαφερομαι κια για την ομαδα αυτοβοηθειας.

kalod

Καλησπέρα,
μπράβο σας για το θάρρος σας να το ψάχνετε.

Κάποια από αυτά που αναφέρετε μοιάζουν για ΔΕΠΥ, κάποια μοιάζουν ότι χρειάζονται την βοήθεια εργοθεραπευτή. Δεν μπορώ να ξέρω αλλά το ότι μασάει πλαστικά και καταπίνει τις τσίχλες μπορεί να είναι θέμα νευρικότητας αλλά προσωπικά θα έπαιρνα και μια άποψη από κάποιον εργοθεραπευτη.

Νευροανάδραση στην Θεσσαλονίκη μπορείτε να βρείτε από αυτό το κέντρο: https://www.facebook.com/neuroanadrasi/about/

Όσο αφορά το να δοκιμάσετε με συσκευή στο σπίτι, ναι μεν θα είναι φθηνότερο, αλλά έχει μείον, ότι δεν θα είναι υπό την εποπτεία ειδικού και ότι πιθανό ο έφηβος γρήγορα θα το βαρεθεί και απλά θα το παρατήσει.

Η συσκευή είναι αυτή: http://store.neurosky.com/pages/mindwave
και το λογισμικό που χρησιμοποιείτε σαν παιχνίδι για την ΔΕΠΥ είναι αυτό: http://neurocog.com.au/products/focus-pocus/
Πιθανός με λίγο ψάξιμο, να είναι διαθέσιμες και προσφορές. Το είχα πάρει σε προσφορά από Αυστραλία.

Η ομάδα αυτοβοήθειας είναι για ενήλικες, αλλά πιθανός θα σας βοηθούσε όντως να παραβρεθείτε.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Γιώργο, που διαχειρίζεται την ομάδα στο τηλέφωνο 6974594718

Είχαμε μιλήσει και μέσο email και θα ήθελα να αναφέρω ξανά κάτι. Ένας ψυχολόγος/ψυχοθεραπευτής μπορεί να βοηθήσει στο άγχος αλλά και σε έμμεσα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν π.χ. να νιώθει μειονεκτικά επειδή δεν τα πάει καλά στο σχολείο.
Επιτρέψτε μου, με σεβασμό πάντα, να πω ότι δεν είναι ντροπή ούτε ταμπού. Εκτός από εμένα ξέρω και πολλούς άλλους με ΔΕΠΥ που έχουν κάνει ψυχοθεραπεία και έχουν βοηθηθεί. Εν τέλει θεωρώ σημασία έχει να είναι ευτυχισμένο όχι να μην έχει συμπτώματα.

Να είστε σίγουρη ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν και ξανά μπράβο για την προσπάθεια σας.

chris___

Mπράβο σας πάντως που το ψάχνετε αφού βλέπετε ότι το παιδί σας έχει  κάποιο πρόβλημα.Αυτό θεωρώ ότι θα τον γλιτώσει από πολλά μελλοντικά πρόβληματα ως ενήλικα που θα χρειαστεί να αναλάβει την ευθύνη του ευατού του.
Η ψυχοθεραπεία και μένα με βοηθάει σε δευτερεύοντα θέματα που πρόεκυψαν λόγω της αδυναμίας επίλυσης μου των πρωτεύοντων θεμάτων μου.Και για μένα πρωτεύον θέμα είναι η αδυναμία να έχω προσωπικές σχέσεις.Αυτό με οδήγησε σε εθισμούς όπως το αλκοόλ παλιότερα και πιο πρόσφατα το φαγητό με αλόγιστη χρήση junk food προκειμένου να ξεχνιέμαι απο τα άλλα μου θέματα.Η ψυχοθεραπεία (ομαδική συμπεριφοριστική στην περίπτωση μου) με βοήθησε να το διαχειριστώ αυτό.Αλλά τα άλλα θέματα παραμένουν..Απλά δεν το ρίχνω πλέον στο φαγητό όταν με παίρνει από κάτω..
@kalod
Γνωρίζεις μήπως πότε θα γίνει κάποια συνάντηση της ομάδας αυτοβοήθειας στην Θεσσαλονίκη?

chris___

Και κάπως έτσι πέρασε ένας ακόμη χρόνος από τότε που πρωτοέγραψα εδώ μέσα σε αυτό το φόρουμ για την ζωή μου.Το αρχικό μήνυμα θα μπορούσε να ειναι το ίδιο και σήμερα αν ξεκινούσα νέο θέμα
Kαλησπέρα και από εμένα στην παρέα σας.Με λένε Χρήστο και είμαι 39 χρονών και τα ίδια...
1 χρόνος απο την ζωή μου κατά την οποίο συνέχισα τις προσπάθειες επιβίωσης μου,έκανα ψυχοθεραπεία και τελικά το μόνο που κατάφερα να αλλάξω ήταν να βρω τοξικούς ανθρώπους που ήθελαν τον χρήστο για να τον εκμεταλλεύονται και μόνο.Και εγώ από την υπέρμετρη ανάγκη μου για διαπροσωπική επικοινωνία,κάθησα και το ανέχτηκα και συνεχίζω δυστυχώς να το ανέχομαι.

kalod

Γεια σου Χρήστο!
Χαίρομαι που σε βλέπω ξανά στο φόρουμ!

Καταρχάς, κατανοώ την πικρία σου και τις δυσκολίες που εκφράζεις, Όμως μια στιγμή.. Πρέπει να σου πω ένα μπράβο! Μπράβο γιατί τελικά κάτι έκανες, προσπάθησες! Και αυτό από μόνο του είναι μεγάλο πράγμα, ασχέτως αποτελέσματος!
Επίσης μπράβο για δύο πράγματα: Πρώτον γιατί όταν είχες στείλει, νομίζω, δεν είχες ιδιαίτερα κοντινούς ανθρώπους, ενώ τόλμησες να προσπαθήσεις να κάνεις. Ακόμα και αν είναι σκάρτοι, έκανες ένα βήμα, έκανες μια πρόοδο, δοκίμασες.. και αν απέτυχε, ξέρεις πλέον με ποιούς δεν αξίζει να προσπαθήσεις στο μέλλον ;)
Το άλλο που πρέπει να σου πω μπράβο, είναι ότι έχεις συνείδηση αυτού που σου συμβαίνει!! Ξέρεις ότι σου φέρονται άσκημα, ότι δεν το αξίζεις, και ότι μένεις από ανάγκη όπως λες. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξεις και την κατάσταση κιόλας.

Ένας χρόνος λοιπόν! Δεν μπορεί, κάτι θα κέρδισες από την ψυχοθεραπεία.
Θα ήθελες να γράψεις λίγα λόγια για την προσέγγιση της ψυχολόγου και τι έμαθες μέχρι στιγμής;

chris___

Σεπτεμβρίου 08, 2017, 05:24:33 μμ #12 Τελευταία τροποποίηση: Σεπτεμβρίου 08, 2017, 05:35:48 μμ από chris___
Καλησπέρα.Με την ψυχολόγο δεν θα έλεγε πως έγινε κάποια δουλειά και σε αυτό δεν μπορώ να πω ότι φταίει εκείνη.Δηλαδή δεν με βοηθάει στο να γίνω πιο διεκδικητικός απέναντι στις προσωπικές μου σχέσεις.Πέρα απο τις ατομικές συνεδρίες έκανα και μερικές ομαδικές όπου και εκεί πέρα φάνηκε η τεράστια αδυναμία μου να συναναστραφώ με κόσμο.Aντάλλαξα κάποια fb με άντρες και γυναίκες απο εκεί πέρα αλλά μέχρι εκεί.Δεν κατάφερα να κάνω περαιτέρω φιλίες ή το σημαντικότερο που είναι για μένα μια σχέση ή έστω μια ελεύθερη σεξουαλική σχέση με κάποια γυναίκα..Θεωρώ πως σε αυτό ένα ελάχιστο ποσοστό αποτυχίας μου οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι αυτοί μένουν θεσσαλονίκη και εγώ κοζάνη..Αν έμενα εκεί ίσως να είχα λιιιιιιγο καλύτερη τύχη ως προς τις παρέες τουλάχιστον.
Απο εκει και πέρα για τα τοξικά άτομα που αναφέρω.Βασικά πρόκειται για μια γυναίκα ετών 40κατι που ήρθε εκείνη στη ζωή μου χωρίς ουσιαστικά  εγώ να το επιδιώξω ιδιαίτερα.Το θέμα εδώ είναι ότι δε μπορώ να αναφέρω πάρα πολλά γιατί δε ξέρουμε ποιος διαβάζει τη σελίδα αλλά αυτήν την προσέγγισε ένας 50κατι εξωτερικός μου συνεργάτης που παλιά ήταν μπου..ρης,είχε παλιότερα μαγαζί στριπτιζαδικο με τάνες κτλ... και ο τύπος το παίζει γενικότερα ιστορία..Εγώ αυτόν τον ξέρω 15χρονια (απο τότε που έκλεισε το "μαγαζί" και τώρα μένει θεσσαλονίκη όχι μόνιμα) και ήξερα πάνω-κάτω τι καπνό φουμάρει..Ε αυτός έφερε την 40κατι (που έμενε στην πόλη μου μέχρι πριν 2.5 μήνες) μου την γνώρισε,αυτή με είδε καλό και ήσυχο παιδί και άρχισε να μου κάνει παρέα..Ε ουσιαστικά επειδή ο άλλος ο 50κατι της έκανε μκλς (μετά την πρώτη προσέγγιση που ήταν οκ και μετά έδειξε τι ήταν) εμένα η 40κατι με προσέγγισε και ήθελε να μάθει πληροφορίες για το τι παίζει με αυτόν..Ε με τα πολλά γίναμε φίλοι ας πούμε και μέχρι τώρα μου βγάζει την ψυχή..Για χάρη της,κάναμε παρακολούθηση τον 50κατι,του έλεγα ψέμματα κτλ και γενικά δεν μου αρέσει η μλκ όλη αυτή που έχω μπλεχτεί..Και η μλκ είναι ότι μπλέχτηκα γιατί τότε αυτή ήταν κοζάνη και εδώ δεν έχω ούτε έναν φίλο,ούτε τπτ άλλο απο παρέες και έτσι απο ανάγκη για επικοινωνία,αφέθηκα και μπλέχτηκα.
Τώρα αυτή έφυγε θεσσαλονίκη αλλά συνεχίζει να με πρήζει και να της κάνω "χάρες" για τον 50κατι που δε λέει να σοβαρευτεί για τα δικά της πάντα δεδομένα.Και της είπα ότι βαρέθηκα την παρέα μαζί της και όλα αυτά τα ξεφτιλίκια που έχω κάνει για τον wannabee γκόμενο της και άρχισε να μου λέει μλκς του τύπου "οτι είμαι κωλόπαιδο τελικά,ότι μπορεί να έχει προβλήματα υγείας που όντως έχει αλλά ευτυχώς έχει χρήματα που όντως έχει γιατί ειναι επιχειρηματίας και ότι θα χρησιμοποιήσει για να μου κάνει κακό και εγώ της είπα να πάει να γ...ει και να κάνει ότι γουστάρει και αφού είδε ότι δεν ψαρώνω σε κάτι τέτοια,μετά με παρακαλούσε να ξανακάνουμε παρέα και να την βοηθήσω να γυρίσει κοντά της ο 50κατι.."
Και συνεχίζει να με πρήζει..Δε λέω πως εγώ είμαι νορμάλ γιατί δεν θεωρώ πως είμαι αλλά ρε γμτ κουράστηκα με αυτές τις βλακείες που είναι οι μόνες προσωπικές σχέσεις που μπορώ να κάνω.Καλοκαίρι 2015 παρόμοια περίπτωση όπου πάλι στην αναζήτηση μου (διαδικτυακά γιατί έξω δεν έχω το θάρρος να βρω κόσμο εκτός και αν οι άλλοι έρθουν πρώτα σε εμένα) πετυχαίνω κάποια που ήθελε να γίνει νόμιμη η ευθανασία..Στο τέλος με απειλούσε ότι θα αυτοκτονήσει..Ε τόσο καμμένος δεν είμαι..
Καλοκαίρι 2016 αναφέρω τι παίχτηκε στη 2η απάντηση αυτού του θέματος.Φέτος απο τον μάρτη και μετά έχω μπλέξει με αυτήν..
Θα μου πεις..Ρε Χρήστο φταίνε μόνο οι άλλοι και εσύ όχι? Θα πω ότι πρωτίστως φταίω εγώ.Και γιαυτό πηγαινω στην ψυχοθεραπεία.Για να μπορέσω να μάθω πως θα βρω στη ζωή μου μια κοπέλα που να θέλει εμένα και μόνο όπως είμαι και αντίστοιχα αυτό είναι αμοιβαίο και όχι να μπλέκω με κάθε γυναίκα που να μου ζητάει τρόπους για το πως θα γυρίσει ο εκάστοτε γκόμενος τους..Και 1-2 φίλους να κάνουμε παρέα.Πολλά ζητάω να πάρει?
Εγώ απο την ψυχολόγο μου ζήτησε να μου μάθει πως θα αποκτήσω κοινωνικές δεξιότητες.Πως να μπορώ να βγαίνω έξω να μιλάω,να κάνω φίλους,να μπορώ να φλερτάρω όπως βλέπω ότι κάνουν και οι άλλοι.Και ναι θα είμαι ειλικρινής και θα σου πω ότι με χαλάει,να βλέπω άλλους αντικειμενικά πιο άσχημους από εμένα,με χειρότερη δουλειά απο εμένα,να εξαρτιώνται απο γονείς οικονομικά και να έχουν κοπέλα και φίλους.Και με χαλάει γιατί αναφέρθηκε και αυτό και απο την ψυχολόγο μου.Του τύπου "τι σου λείπει? άσχημος δεν είσαι,δουλειά έχεις,σπίτι μόνος σου έχεις,αμάξι οδηγάς..έξυπνος είσαι,υπάρχουν άλλοι χειρότεροι απο σένα..εσύ αυτοσαμποτάρεσαι μόνος σου.."ναι οκ..ευχαριστώ ρε Ε.. κάποια πρακτική λύση υπάρχει γιαυτό? Κάτι χειροπιαστό που να μου δώσει αποτέλεσμα υπάρχει?
Και μου είπε ότι αυτό θα πρέπει να το μάθω μόνος μου.Ε αμα ήξερα πως να το κάνω μόνος μου,θα το έκανα και δεν θα χρειαζόταν να πάω σε ψυχολόγο.

kalod

Από ότι καταλαβαίνω λοιπόν, θες να εστιάσεις στην εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων, στην απόκτηση σχέσεων και στην διεκδικητικότητα, σωστά? άρα έχεις βρει προτεραιότητες.
Μπορώ να πω πολλά πράγματα, αλλά θα ξεκινήσω με κάτι βασικό.. Γνωρίζεις αν η ψυχολόγος σου είναι της γνωστικής συμπεριφοριστικής σχολής, που είναι και το προτεινόμενο? Αν δεν είναι, ίσως μπορείς να δοκιμάσεις κάποιον με τέτοια ειδίκευση. Και γενικά με ειδίκευση στα θέματα που σε ενδιαφέρουν.

Επίσης συγκεκριμένα όσο αφορά στόχους, όπως φιλίες και σχέσεις υπάρχουν και εκεί πράγματα.
Μπορείς να δοκιμάσεις συνεδρίες με Life Coach (πιστοποιημένο και έμπειρο όμως.. ;) ) για να σε βοηθήσει να κάνεις φίλους.
Επίσης μπορείς να βρεις μαθήματα pick up artist για να βρεις σύντροφο.
Επιπλέον, υπάρχουν καμιά φορά και σεμινάρια πάνω στα παραπάνω θέματα.

Τέλος έχω να σου προτείνω μερικά καλά βιβλία
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Έχει τεχνικές επικοινωνίας βήμα βήμα. Στο προτείνω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Με έχει βοηθήσει όσο κανένα άλλο βιβλίο.
   
Εγώ και οι άλλοι Μιλάει για ζητήματα ντροπαλότητας. Αν σε απασχολεί, βοηθάει.

Δεν παίζεις μόνο εσύ. Υπάρχουν κι άλλοι! Μιλάει για θέματα κατανόησης των άλλων. Πολύ καλό, το διαβάζω αυτή την στιγμή.

chris___

Σεπτεμβρίου 09, 2017, 04:25:37 μμ #14 Τελευταία τροποποίηση: Σεπτεμβρίου 09, 2017, 04:42:03 μμ από chris___
Σε ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις σου.Για την ψυχολόγο θα την ρωτήσω.Για το life coach που λες,πως τους βρίσκω? Γνωρίζεις αν υπάρχει κάποιος στην Κοζάνη?
Για τα βίβλια δυστυχώς θα σου πω ότι δεν θα κάτσω να τα διαβάσω.Δεν έχω όρεξη να κάτσω να διαβάσω.Προτιμώ να πάω μια βόλτα στη φύση με τα πόδια ή το αμάξι,να χαζέψω στο pc,να μάθω κάτι πρακτικό που θα μου χρησιμεύσει άμεσα παρά να κάτσω να διαβάσω..Για το pua ξεκίνησα να διαβάζω αλλά είδα ότι αυτά είναι πολύ υψηλό επίπεδο για εμένα.Εγώ δυστυχώς πρέπει πρώτα να μάθω να μιλάω σε κόσμο αν δε πρόκειται για επαγγελματική συναλλαγή ή για κάτι που οι άλλοι μιλάνε σε εμένα περιμένοντας να τους δώσω λύση (εξου και οι περιπτώσεις των γυναικών που θέλανε να τους βοηθήσω με τους γκόμενους) και να αρχίσω να ζητάω αυτό που πραγματικά θέλω και να διεκδικώ.
Γενικά το ερώτημα που με βασανίζει συνεχώς είναι "γιατί εγώ?" Γιατι εγώ πρέπει να είμαι έτσι? και οι άλλοι ούτε βίβλια να χρειάζονται,ούτε pua τεχνικές για να "βγάλουν" κοπέλα,ούτε ψυχοτέτοιους κτλ.Γιατι στην πλειοψηφία του κόσμου αυτό να υπάρχει ως έμφυτο στο dna τους και εγώ να είμαι ο χαζός,ο καημένος,ο μαλάκας της υπόθεσης που πρέπει να ξοδεύει τα χρήματα του για να μάθει αυτά που οι άλλοι ήδη ξέρουν και απολαμβάνουν..
Ειναι στιγμές πλέον που έχω φτάσει να με κοιτώ στον καθρέπτη και να με μισώ...
Υ.Γ. Eστειλα και ενα μειλ με τις δικές μου σκέψεις εδώ http://www.adhdhellas.org/2013-09-04-22-54-12/item/456-pos-einai-gia-sena-i-depy#.WWh5eI0SjSY.facebook αν υπάρχει κάτι που σας φαίνεται χρήσιμο μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε

Πάνω
 

TinyPortal © 2005-2018