Πρόσφατα Θέματα

μέλη
  • Σύνολο μελών: 550
  • Latest: Danoukozz
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 844
  • Σύνολο θεμάτων: 424
  • Online Today: 5
  • Online Ever: 105
  • (Δεκεμβρίου 02, 2020, 10:25:35 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Users: 1
Guests: 7
Total: 8

Αλλος ένας με ΔΕΠ-Υ

Ξεκίνησε από chris___, Αυγούστου 08, 2016, 09:00:29 μμ

« προηγούμενο - επόμενο »

0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.

Κάτω

kalod

όσο αφορά life coaching, μπορείς να βρεις είτε από το google, είτε και επικοινωνοντας με κάποιον σύλλογο. Έχουμε δύο συλλόγους στην Ελλάδα τους οποίους και σου γράφω παρακάτω:
https://www.facebook.com/hellenicinstituteofcoaching/
http://www.hca.com.gr/?lang=el

Επίσης υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που κάνουν adhd Coaching (δηλαδή για την ΔΕΠΥ) αλλά δεν ξέρω αν κάνουν εξ αποστάσεως.
Ιουλιέτα Παυλοπούλου - 69420 51252
Ε Αγγελάκης
Απόστολος Βούρδας

Από τα βιβλία που σου πρότεινα, αυτό που ανήκει στην κατηγορία "θα μου χρησιμεύσει άμεσα" είναι το "η τέχνη της επικοινωνίας", γιατί έχει βήμα βήμα τεχνικές. Αν δεν σου ταιριάζει όμως, είναι απολύτως σεβαστό.

Χρήστο, αυτό το "γιατί" τρώει πολύ.. Η απάντηση που ψάχνεις δεν είναι μεταφυσική ή ηθική τύπου "είμαι κακός άνθρωπος" ή "αμαρτίες γονέων.." Συνήθως είναι η κληρονομικότητα. Κάποιος από την οικογένεια μήπως; ή επιπλοκές στην γέννα  κ.α. Το θέμα είναι να ξεφύγει κανείς από το ερώτημα αυτό και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του. Να συγκρίνεται μόνο με αυτόν που ήταν ο ίδιος χτες.

Σκέφτομαι ίσως αν υπάρχει κάποιος άλλος ειδικός που να μαθαίνει κοινωνικές δεξιότητες, που είναι το πιο σημαντικό. Ίσως ακόμα και κάποιος ψυχολόγος που ασχολείται με αυτισμό.

Συνέχισε την αναζήτηση έτσι! Θα τα καταφέρεις!

chris___

Σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες σου.Θα δω τι μπορώ να κάνω αν φυσικά πάρω την απόφαση επιτέλους να κάνω.Γιατί όπως πολύ καλά γνωρίζεις είμαστε και κάργα αναβλητικοί εμείς οι Δεπίτες...
Ρε γμτ μου η αλήθεια όσο χαζή και αν ακούγεται είναι ότι θέλω να με πάρει κάποιος από το χεράκι και να με πάει με το ζόρι σε κάποιον ειδικό ή να έχω ισχυρό κίνητρο για να το κάνω μόνος μου και αυτό να υπάρχει συνέχως εκεί πέρα γιατί αν εξαφανιστεί θα χάσω τον λόγο που πήγαινα και θα σταματήσω
Τις φορές μέχρι στιγμής που πήγα σε ψυχολόγο ήταν γιατί υπήρχε κάποια γυναίκα στην ζωή μου που είχα ερωτευτεί ή απλώς εκτιμούσα την γνώμη της και με παρακινούσε να πάω.Οταν χάθηκε απο την ζωή μου,σταμάτησα να πηγαίνω.
Παράθεση από: kalod στις Σεπτεμβρίου 12, 2017, 01:54:27 μμ

Χρήστο, αυτό το "γιατί" τρώει πολύ.. Η απάντηση που ψάχνεις δεν είναι μεταφυσική ή ηθική τύπου "είμαι κακός άνθρωπος" ή "αμαρτίες γονέων.." Συνήθως είναι η κληρονομικότητα. Κάποιος από την οικογένεια μήπως; ή επιπλοκές στην γέννα  κ.α. Το θέμα είναι να ξεφύγει κανείς από το ερώτημα αυτό και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του. Να συγκρίνεται μόνο με αυτόν που ήταν ο ίδιος χτες.



Ναι φυσικά και το γνωρίζω αυτό που λες και επίσης δεν πιστεύω σε θεούς και αμαρτίες κτλ..Επιπλοκές κατά την γέννηση μου υπήρξαν και δεν φταίω εγώ γιαυτό αλλά εγώ υποφέρω...Γεννήθηκα με καισαρική επειδή είχαν σπάσει τα νερά στη μάνα μου κανά 2-3 βδομάδες πριν συμπληρωθεί το 9μηνο και ίσως να φταίει και αυτό συν το γεγονός ότι με γέννησε κάπως μεγάλη στα 35.Αλλά δεν ευθύνομαι εγώ γιαυτό..
Ναι οκ..Αν με συγκρίνω με αυτόν που ήμουν πριν πχ μια 15ετια τώρα είμαι σαφώς καλύτερα αλλά αυτό δεν αρκεί.Και αυτό είναι κάτι που δεν το λέω μόνο εγώ.Το λένε και άτομα που εμπλέκονται άμεσα μαζί μου στον εργασιακό μου χώρο απο το 2000 που είμαι μόνιμα στην ίδια δουλειά ότι πλέον έχω ηρεμήσει,έχω γίνει πολύ πιο διαλλακτικός στην επικοινωνία μου,δεν κάνω πλέον τόσα λάθη,δεν εκνευρίζομαι τόσο εύκολα και δεν έχω διάφορα περίεργα ξεσπάσματα.Βασικά από όταν 30αρισα και μετά,κατάλαβα ότι πρέπει να ηρεμήσω και να διαχειριστώ καλύτερα την επικοινωνία μου με τον έξω κόσμο.Ενας συνάδελφος που με ξέρει απο τότε στα 22 μου,μια μέρα πριν κάνα χρόνο μου καθώς συζητούσαμε για γενικού ενδιαφέροντος θέματα με ρώτησε αν παίρνω χάπια!!! Τον ρωτάω γιατί και μου λέει "επειδή σε σχέση με παλιά έχεις ηρεμήσει πάρα πολύ και είσαι σαφώς πιο συγκεντρωμένος σε σχέση με παλιότερα." Οτι τι δηλαδή? Μόνο με χάπια μπορώ να έχω καλή συμπεριφορά?
Η αλήθεια φίλε είναι ότι μέσα μου δεν έχω ηρεμήσει καθόλου.Απλά με τον καιρό κατάλαβα ότι δεν γίνεται να συνυπάρξω έτσι μέσα στο κοινωνικό σύνολο και ότι συμβαίνει μέσα μου,το κρατώ μέσα μου.Και ακόμη ξέρω ότι μετά απο τόσα χρόνια δε μου επιτρέπεται στην εργασία μου,να κάνω χαβαλέ και να γίνονται χαζά λάθη..Ξέρω όμως ότι επίσης έστω και με τον λάθος τρόπο (φωνές και ξεσπάσματα) έχω αποκτήσει τον απαιτούμενο σεβασμό ώστε και οι άλλοι να με σέβονται και να μου φέρονται ως ενήλικα.Επαψα να βλέπω παντού εχθρούς καθώς έτσι είχα μάθει μέχρι τότε.Μέχρι τα 20 μου χρόνια που έμενα σε άλλη πόλη,ήμουν το παιδί για φάπες και για να γελάνε οι άλλοι μαζί μου.Και όταν βρέθηκαν άνθρωποι που μου φέρθηκαν ισότιμα εγώ "κλώτσησα" γιατί πίστευα αφενός ότι δε μου αξίζει να μου φέρονται καλά και αφετέρου ότι το κάνουν για να με κοροϊδέψουν μετέπειτα.
Και κακά τα ψέμματα με εκείνα όλα τα ξεσπάσματα έμοιαζα πιο πολύ με ανώριμο παιδάκι και προφανώς έτσι μου φερότανε και με το δίκιο τους.Το θέμα όμως είναι ότι αυτό δεν αρκεί.Εχασα υπερβολικά πολλά χρόνια προσπαθώντας να καταλάβω τι στραβό πάει με εμένα και είμαι "έτσι"..
Και η μλκ είναι ότι τώρα πια που συνειδητοποιώ πλέον πως θέλω να φέρομαι και να μου φέρονται και είμαι εις θέση να μαζεύω την παρορμητικότητα μου και τα ξεσπάσματά μου είμαι ήδη σχεδόν 40 χρονών..Και δυστυχώς για κάποια πράγματα είμαι ανέκδοτο (πχ σεξουαλική ζωή) και αυτό είναι που με χαλάει πια μέσα μου.
Οπότε ναι σε σχέση με το παρελθόν δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος αλλά αυτό νιώθω ότι δεν αρκεί.Ηλικιακά μπορεί να είμαι γεννηθείς το 78 αλλά πίστεψε με συναισθηματικά νιώθω ακόμη 15..

Πάνω
 

TinyPortal © 2005-2018