Εκλεκτική αλαλία, βοηθήστε με σας παρακαλώ...

[jim]

Καλησπέρα σας και συγνώμη τόσο για το μεγάλο μήνυμα, όσο και για το ότι ποστάρω εδώ πέρα.
Δεν ξέρω πού να απευθυνθώ πια...
Χρειάζομαι άμεσα λύση & βοήθεια να φύγω από την Ελλάδα...

Θα ακουστώ ενδεχομένως λίγο παρανοϊκός ή μπερδεμένος αλλά πρέπει να φύγω.
Αν βρεθεί λύση, θα διαγράψω το off topic ποστ μου.
Είμαι 27 χρονών, μένω ακόμα στο πατρικό και αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα με το σπίτι μου.

Δε θέλω να αναφέρω ακόμα πολλές λεπτομέρειες, μέχρι να σιγουρευτώ εντελώς.
Είμαι πρακτικά ανίκανος τόσο να δουλέψω όσο να μιλήσω φυσιολογικά και νομίζω ότι πάσχω από ένα είδος ιδιότυπης ψυχικής διαταραχής που ονομάζεται επιλεκτική αλαλία.

Τόσα χρόνια βασανιζόμουν, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα και όταν επιχειρούσα να προσαρμοστώ στον έξω κόσμο και να μιλήσω κανονικά, γινόμουν ως συνήθως εκνευριστικός στους άλλους, τους ενοχλούσα και τους νευρίαζα και δεν ήξερα τι συνέβαινε.

Δεν είμαι φαντασιόπληκτος ούτε καταθλιπτικός.

Δείτε εδώ.
http://papadopsixologos.blogspot.gr/2015/.../blog-post_28.html

Τα συμπτώματα είναι ακριβώς ίδια με αυτά που περιγράφονται.

Μόνο σε ήπιο και ήρεμο περιβάλλον και με λίγα λόγια μπορώ να μιλήσω & να κινηθώ τυπικά.

Έχει μείνει μόνιμο πλέον.
Προφορικά είμαι πολύ λιγομίλητος...

Γι'αυτό αν γίνεται θέλω να σας τα γράψω ελεύθερα και σταδιακά το μήνυμα.

Η ανατροφή από τη μάνα μου ήταν εγκληματική και περιορίστηκα σε όλα.

Με κακομεταχειρίζεται αυτή και ο αδελφός της, ο οποίος είναι αυτό που λέμε το επικίνδυνο κουτσαβάκι της παρέας, με απειλές, καθότι είχε μπλεξίματα παλιότερα με νταηλίκια και φασαρίες, για ασήμαντη αφορμή.

Δεν μπορώ να αναφέρω ακόμα περισσότερα από εδώ.

Αν ζητούσα βοήθεια, θα με πήγαιναν κατευθείαν σε καμία κλινική, χωρίς να θέλω να κάνω κακό σε κανέναν και το πράγμα θα διαιωνιζόταν κι άλλο.

Δε θα αντέξω όμως άλλο...

Για να μην παρεξηγηθώ, ούτε τραυλίζω, ούτε μιλάω δυνατά, ούτε έχω ψυχιατρικό πρόβλημα άλλου τύπου (π.χ. κατάθλιψη, νεύρα, σχιζοφρένεια, παράνοια κλπ).
Τίποτα απ'όλα αυτά ειλικρινά γιατί δεν ξέρω τι μπορεί να φανταστεί ο άλλος για μένα.

Θέλω να φύγω από την Ελλάδα γιατί δε με βοήθησε ποτέ κανένας.

Αλλά δεν μπορώ να μιλήσω κανονικά, ελεύθερα, κομπλάρω και ακούγομαι εκνευριστικός.
Η σιωπή με σώζει και εκεί θέλω να μείνω.

Ό,τι δεν μπορώ να πω προφορικά, το λέω γραπτά.

Εδώ ΔΕΝ μου δίνουν επίδομα αναπηρίας επειδή δεν αναγνωρίζουν την εν λόγω πάθηση ως ''αναπηρία'' και επίσης, λόγω κατοχής στο όνομά μου δύο διαμερισμάτων (του πατρικού και ενός άλλου) από κληρονομιά, γιατί υφίστανται (λένε) περιουσιακά κριτήρια.

Θέλω να ζήσω αξιοπρεπώς σε ένα μέρος σχεδόν αυτόνομο, για να σιτίζομαι και να πλένομαι, με πρόσβαση στο διαδίκτυο, από το όποιο έχω μάθει πολλά και έχω σωθεί πολλές φορές.

Αν δεν το έψαχνα, δεν θα ήξερα μέχρι σήμερα τι μου συμβαίνει...
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ, ΤΕΜΠΕΛΗΣ Ή ΟΤΙ ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΑ....
ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΝΟΡΜΑΛ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ.

Θέλω να φύγω σε μία ξένη χώρα και έμαθα π.χ. ότι η Σκωτία δίνει βοήθεια με το social housing ή η Ολλανδία που έχει τεράστιο σύστημα πρόνοιας.

Έχω αποκλείσει αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες γιατί παρά τη μεγάλη ανάγκη αφενός δεν θα μπορούσα να προσαρμοστώ και αφετέρου δεν θα άντεχα το ρατσισμό.

Αν γινόταν, θα πήγαινα και εκτός Ευρώπης, (όχι όμως ΗΠΑ, Καναδά ή Αυστραλία γιατί υπάρχουν μακρινοί συγγενείς εκεί.)

Θέλω πρώτα από όλα να εμπιστευτώ σίγουρα και χίλια τοις εκατό μερικούς ανθρώπους για να φύγω από το σπίτι μου.

Μακάρι να μπορούσα να φύγω με άτομα από μία ΜΚΟ, ώστε να με βοηθήσει στα αεροπορικά έξοδα και στη δήλωση στο νέο κράτος, μέχρι να μείνω σε ένα σίγουρο και κατάλληλο μέρος μόνος μου, ήρεμα και φυσιολογικά, χωρίς να ενοχλώ κανέναν.

Είμαι ανίκανος για εργασία, δεν έχω λεφτά και κακοποιούμαι λεκτικά, με αφόρητο ψυχολογικό πόλεμο.

Αν ήταν άλλος θα τους είχε τελειώσει εδώ και πολύ καιρό.
Εγώ όμως δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος...

Αν πήγαινα π.χ. Σκωτία, θα χρειαζόμουν ανθρώπους να με βοηθήσουν να βγάλω το NIN, να μπορέσω να κυκλοφορήσω στην πόλη & στο Jobcenter και να μιλήσουν εκ μέρους μου στο ραντεβού για NIN, γιατί αφενός δεν μπορώ να μιλήσω λόγω προβλήματος και αφετέρου τα χάνω και θα πελαγώσω...

Κάτι όμως πρέπει να κατάλαβε η μάνα μου για Σκωτία και μάλλον θα αποκλείσω αυτή την επιλογή, γιατί το μυαλό της θα πάει αμέσως εκεί.

Και δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω αν το πρόγραμμα με την κοινωνική κατοικία μπορεί να επιτραπεί και για νεοεισερχόμενους μετανάστες που βρίσκονται σε μέγιστη ανάγκη ή αν πρέπει ένας να έχει ζήσει στη χώρα για ένα μεγάλο διάστημα.

Δε θέλω να μείνω σε κανενός το σπίτι.
Μέχρι τότε, απλά σε ένα οίκημα ανίκανων για εργασία και θα σας το ξανατονίσω για να μην πάει αλλού το θέμα, ΟΧΙ ΨΥΧΙΚΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΩΝ, χωρίς να κατηγορώ ή να μιλάω ρατσιστικά για κανέναν.

Αν μείνω κι άλλο, τότε θα καταλήξω εκεί που δεν πρέπει.

Πρέπει να βρεθεί λύση να φύγω.
Αν δε φύγω, φοβάμαι για το τι θα επακολουθήσει από αυτούς.

Δε θέλω καμία επαφή μαζί τους.
Θέλω να χάσουν τα ίχνη μου.

Πάνε να με τελειώσουν.

ΔΕΝ θέλω επίσης ούτε να μου δώσουν επιδόματα όταν θα πάω στο ξένο κράτος.
Μόνο ένα τυπικό διαμέρισμα να μένω και να ζω με αξιοπρέπεια, με φως, νερό & πρόσβαση στο διαδίκτυο και ένα μέρος να σιτίζομαι.

Νομίζω το δικαιούμαι πια, μετά από όσα πέρασα εκεί μέσα επί χρόνια.
Η κατάσταση μου είναι μη αναστρέψιμη γιατί έτσι έμαθα τόσα χρόνια και ήταν τεράστιο και εγκληματικό το λάθος μου που δε ζήτησα πολύ πριν βοήθεια.

Θα μπορούσε να μου πείτε αν γίνεται να φύγω με μερικούς ανθρώπους π.χ. από καμία ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση), να με πάνε κάπου και να κινηθούν μαζί τους οι διαδικασίες για αριθμό social housing, μέσα από το εθνικό σύστημα υγείας της εκάστοτε χώρας??

Όλα αν γίνεται, θα ήθελα να γίνουν διακριτικά και να μπορέσω να έρθω στη στάση του μετρό να φύγω από το σπίτι μου.

Δεν είμαι προκλητικός, ούτε τεμπέλης, ούτε θα ήθελα να φανεί ότι ζητάω πολλά.

Δεν αντέχω πλέον άλλο.
Είμαι αυτός που είμαι και αν το τραβήξω κι άλλο, νιώθω ότι θα χάσω εντελώς τη ζωή μου εκεί μέσα...

Φοβάμαι και χάνω λίγο λίγο τη ζωή μου εδώ

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγνώμη για την ενόχληση.

[kalod]

Φίλε μου, καταρχάς συγχαρητήρια για το θάρρος σου να προσπαθήσεις να βγάλεις μια άκρη.

Ακούγεται ότι πραγματικά περνάς δύσκολα, και εκτός από τις δικές σου δυσκολίες σε δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο το οικογενειακό περιβάλλον.

Το ξέρω ότι μπορεί να αισθάνεσαι απελπισμένος αλλά υπάρχουν λύσεις, και να είσαι σίγουρος ότι θα μπορέσεις να βελτιώσεις την ζωή σου αν το θελήσεις. Απλά πίστεψε ότι θα τα καταφέρεις. Θα χρειαστεί χρόνο και δύναμη αλλά μπορείς να τα καταφέρεις.

Δεν γνωρίζω αν μπορείς με κάποιο τρόπο να πας σε άλλη χώρα, αλλά καλό είναι να θυμάσαι ότι όπου και αν πας θα έχεις μαζί σου τον εαυτό σου.
Αν και δεν σε ξέρω προσωπικά, επέτρεψε μου να σου πω ότι ακούγεται να έχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση. Η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου, δεν είναι απαραίτητα αληθινή. Είσαι πολύ πιο δυνατός όπως και όλοι όταν έρχεται η ώρα καταλαβαίνουν ότι έχουν περισσότερη δύναμη μέσα τους.
Όσο για τα κοντινά σου πρόσωπα, μπορεί να μην το βλέπεις τώρα, αλλά όταν αποκτήσεις μια καλύτερη αίσθηση για τον εαυτό σου, θα δεις ότι θα είσαι πιο ισχυρός απέναντι τους.

Το πρώτο και αδιαμφισβήτητο για μένα που πρέπει να κάνεις, είναι να βρεις κάποιον ψυχοθεραπευτή, αν γίνεται γνωστικό συμπεριφοριστικό καλύτερα. Αν δεν έχεις διαθέσιμα χρήματα μίλα με κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας που μπορούν να σου προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες. Από εκεί και πέρα, με καθαρότερο μυαλό και με λιγότερο πλέον άγχος, θα σου είναι πιο εύκολο να πάρεις σωστές αποφάσεις.

Καλή σου δύναμη, και καλή αρχή στην προσπάθεια σου!