Λίγη βοήθεια σε μία μαμά....

[Irini..2011]

Καλησπέρα σας Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα γιατι θελω να κάνω ένα σκασμο ερωτήσεις..! Καταρχήν να πω ότι έχω ένα υπέροχο αγορι,εξι χρόνων,με βαριάς μορφής υπερκινητικότητα και διάσπαση. Πείτε μου σας παρακαλώ... σοβαρά τώρα πως την παλεψατε ως τώρα??? Ο κόσμος είναι τόσο κακός και αναίσθητος :/ .  Σας νιώθω όπως προσπαθώ κάθε μέρα να νιώσω όλο και περισσοτερο και τον γιο μου. Είναι ένας μικρός αγωνιστής. Συνέχεια πρέπει να αποδυκνυει ότι είναι καλό παιδί,οτι δεν έκανε αυτος την ζημεία μέσα στο νήπιο και προσπαθεί σκληρά να είναι ήσυχος και να κατανοήσει τον κόσμο γύρω του... Έτσι νιωθατε και εσείς??

[kalod]

Όταν είναι κανείς μικρός με ΔΕΠΥ, τα πράγματα είναι κάπως δύσκολα. Ο μικρός σου είναι τυχερός γιατί έχει μια μητέρα που τον καταλαβαίνει και τον στηρίζει, όπως επίσης που γνωρίζει την ΔΕΠΥ. Εγώ και πολλοί άλλοι δεν είχαμε αυτή την τύχη. Στην εφηβεία που είναι τόσο μπερδεμένη ηλικία από μόνη της, το ότι θα γνωρίζει ότι έχει ΔΕΠΥ θα τον βοηθήσει να καταλάβει τον εαυτό του καλύτερα.

Και ναι, έπρεπε να αποδεικνύουμε πολλά πράγματα. Που εκ τον υστέρων καταλαβαίνεις ότι δεν είναι πάντα απαραίτητο..
Αν μπορούσα να πάω πίσω τον χρόνο και να δώσω μια συμβουλή στην μητέρα μου θα της έλεγα το εξής: Μάθε μου να αγαπάω τον εαυτό μου! Μάθε μου να με καταλαβαίνω! Δεν είμαι μόνο η ΔΕΠΥ, αλλά έχω τα θετικά μου και τα αρνητικά μου που σαν κάθε άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίσω και να ενισχύσω ή να μειώσω αντίστοιχα!

..Αυτό θα έλεγα και σε εσένα, πάντα με όλη μου την αγάπη και εκτίμηση

[Irini..2011]

Έχω διαβάσει την απάντηση σου τουλάχιστον δέκα φορές και κάθε φορά χαμόγελαω... Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και για τίς συμβουλές σου. Μου είναι πολύτιμες. Σήμερα του είπα "θα είμαστε εμείς οι δυο  μαζί ενάντια σε όλο τον κόσμο".. Δεν ξέρω κάτα πόσο το κατάλαβε αλλά χαμογέλασε και μου είπε "ναι μαμά"! Φοβάμαι είναι ή αλήθεια όμως. Φοβάμαι τα άλλα παιδάκια που τον κάνουν στην άκρη,που δεν τον καταλαβαίνουν.Και είναι τόσο κρίμα γιατί έχει τόσο καλή και αθώα ψυχή και είναι πανέξυπνος. Θα εστιασω σε αυτό που μου είπες για τα θετικά και αρνητικά περισσότερο..

[chris___]

Θα συμφωνήσω με τον kalod.Είναι εξαιρετικά σημαντικό για το παιδάκι σου που έχεις ήδη αναγνωρίσει ότι κάτι δεν πάει καλά.Μακάρι και η δική μου μητέρα αντί να με δέρνει και να μου φωνάζει για με να φέρει στον "ισιο" δρόμο-->να γίνω σαν τα άλλα παιδάκια να με βοηθούσε να ξέρω τι μου συμβαίνει και πως να το διαχειριστώ.
Ρωτάς πως την παλεύουμε..Εγώ την παλεύω πολύ δύσκολα.Τώρα είμαι 38 χρονών και σε όλη μου την ζωή μου προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο μπορώ αλλά στο τέλος της ημέρας διαπιστώνω ότι και πάλι δεν είναι αρκετό..Οτι ο κόσμος είναι ένα "κοστούμι" που όσες τροποποιήσεις και αν του κάνω,πάλι δε μου κάθεται όπως πρέπει..Ουσιαστικά τον περισσότερο καιρό επιβιώνω θα έλεγα,παρά ζω.Δεν έχω αυτό που λέγεται ποιότητα ζωής.
Εύχομαι το δικό σου παιδάκι να έχει μια καλύτερη και ποιοτικότερη ζωή απο την δική μου.Εύχομαι κανείς άλλος να μην περάσει τις δυσκολίες που πέρασα και συνεχίζω να περνάω.Είναι πραγματικά σημαντικό να είσαι δίπλα του και να τον ακους.Να του μάθεις να αγαπάει τον ευατό του.Ειναι σημαντικό να ξέρει το παιδί ότι είσαι δίπλα του.Οτι μπορει να σε εμπιστευτεί.Οταν θα κάνει την ζημιά,όταν θα το κοροϊδέψουν στο σχολείο,όταν χιλιεςδυο περιπτώσεις να ξέρει ότι εσύ θα τον ακούσεις και θα προσπαθήσεις να τον βοηθήσεις,παρά να του φωνάξεις περισσότερο γιατί τότε θα πάψει να σου μιλάει και θα τα κρατάει όλα μέσα του και αυτό πίστεψε με δεν είναι καθόλου καλό.
Εγώ ήδη καταστράφηκα αφού έχω ήδη ζήσει σχεδόν το 50% της ζωής μου με όλα αυτά.Μακάρι άλλοι να είναι πιο τυχεροί και να καταφέρουν καλύτερα.

[Irini..2011]

Σε ευχαριστώ πολύ Chris. Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές και για την αλήθεια σου που την σέβομαι απεριόριστα όπως και τον αγώνα σου. Τίποτα δεν έχετε να αποδείξετε και σε κανέναν. Αυτό προσπαθώ να μάθω και στον γιο μου. Και είναι λάθος αυτό το "εμείς" και "εσείς". Είμαστε ΟΛΟΙ το ίδιο. Το ίδιο άνθρωποι. Ο καθένας μας κάποιο θέμα έχει. Είτε ψυχολογικό,ειτε αυτοεκτίμησης,ειτε παλεύει με τον εαυτό του δεν χρειάζεται να έχεις ΔΕΠΥ για να τραβας τέτοια ζόρια. Τα τραβανε και εμείς οι απλοί θνητοί πηστεψε με!! Όσο για την μητέρα σου είμαι σίγουρη ότι θα της ήταν εξαιρετικά δύσκολο σε μία κοινωνία με παγιωμένα στερεότυπα να καταλάβει και να κατανοήσει το ποσό ξεχωριστός εισαι. Εγώ έχω τσακωθεί με όλη την οικογένεια μου για τον μικρό. Τους έχω κάνει όλους στην άκρη. Δυστυχώς όσο και να εξηγεις,το παιδί σου θα είναι πάντα για τους τριτους, απλώς κακομαθημένο....

[chris___]

Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν προσπαθούσε να αποδείξει στους άλλους κάτι για μένα.Αλλά να πιέζει εμένα να γίνω σαν τους άλλους.Ειχε και συνεχίζει να έχει ως μέτρο σύγκρισης τι κάνουν τα παιδιά των άλλων..παλιότερα στο σχολείο γιατί τα γειτονόπουλα έπαιρναν καλύτερους βαθμούς,γιατι ειναι πιο κοινωνικά,γιατί,γιατι...και τώρα που μεγάλωσα και με πολύ κόπο κατάφερα να βρω μια δουλειά και κουτσα-στραβα να συντηρούμαι απο αυτή,γιατί μέχρι και ο γύφτος της γειτονιάς παίρνει περισσότερα χρήματα,γιατί παντρεύτηκε και εγώ όχι,γιατί δε σηκώνομαι να φύγω να βρω κάτι καλύτερο και το δικό μου παιδί είναι μόνιμα το κορόϊδο και άλλα τέτοια..λες και εγώ δεν βλέπω απο μόνος μου τι προβλήματα έχω και άμα μπορούσα δε θα τα έλυνα..αναγκάστηκα να της πω "ας έκλεινες τα πόδια σου όταν έπρεπε...."
Ως μάνα θα είσαι επιτυχημένη αν το παιδί σου όταν ενηλικιωθεί θα μπορεί να λέει "χαίρομαι που είχα την ιrini μαμά.είναι μια υπέροχη μαμά.." εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να το πω αυτό..ακούω άλλους να μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τους γονείς τους και ζηλεύω..εγώ δυστυχώς δεν είμαι εις θέση να πω ότι οι γονείς μου ήταν μια χαρά γονείς

[Irini..2011]

Ούτε εμένα ήταν... Να σε ρωτησω κάτι?? Μήπως ή μητέρα σου δεν έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται??

[chris___]

Είναι ότι δεν θέλει να καταλάβει περί τίνος πρόκειται..